Jesaja 43:17-28

17 Die wagenen en paarden, heir en macht voortbracht; te zamen zijn zij nedergelegen, zij zullen niet weder opstaan, zij zijn uitgeblust, gelijk een vlaswiek zijn zij uitgegaan.

18 Gedenkt der vorige dingen niet, en overlegt de oude dingen niet.

19 Ziet, Ik zal wat nieuws maken, nu zal het uitspruiten, zult gijlieden dat niet weten? Ja, Ik zal in de woestijn een weg leggen, en rivieren in de wildernis.

20 Het gedierte des velds zal Mij eren, de draken en de jonge struisen; want Ik zal in de woestijn wateren geven, en rivieren in de wildernis, om Mijn volk, Mijn uitverkorenen drinken te geven.

21 Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof vertellen.

22 Doch gij hebt Mij niet aangeroepen, o Jakob! als gij u tegen Mij vermoeid hebt, o Israel!

23 Mij hebt gij niet gebracht het kleine vee uwer brandofferen, en met uw slachtofferen hebt gij Mij niet geeerd; Ik heb u Mij niet doen dienen met spijsoffer, en Ik heb u niet vermoeid met wierook.

24 Mij hebt gij geen kalmus voor geld gekocht, en met het vette uwer slachtoffers hebt gij Mij niet gedrenkt; maar gij hebt Mij arbeid gemaakt, met uw zonden, gij hebt Mij vermoeid met uw ongerechtigheden.

25 Ik, Ik ben het, Die uw overtredingen uitdelg, om Mijnentwil, en Ik gedenk uwer zonden niet.

26 Maakt Mij indachtig, laat ons te zamen richten, vertelt gij uw redenen, opdat gij moogt gerechtvaardigd worden.

27 Uw eerste vader heeft gezondigd, en uw uitleggers hebben tegen Mij overtreden.

28 Daarom zal Ik de oversten des heiligdoms ontheiligen, en Jakob ten ban overgeven, en Israel tot beschimpingen.

Jesaja 43:17-28 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ISAIAH 43

Is this chapter the Lord comforts his own people, under their afflictions, with many precious promises; asserts his deity against the idols of the nations; promises deliverance from Babylon, and a greater redemption than that; one branch of which is forgiveness of sin; and closes the chapter with a prediction of the destruction of the Jews by the Romans, for their iniquities. The Lord claims his interest in his people, not only on the foot of creation, but of redemption and calling, and promises them his presence in the midst of afflictions, Isa 43:1,2, puts them in mind of what he had done for them; and assures them of future layouts, as the effect of his unchangeable love to them, Isa 43:3,4 and promises the conversion of their seed and offspring in the several parts of the world, Isa 43:5-7 then challenges the Heathen nations to give such proofs of the deity of their idols as he was capable of giving of his, as his people were witnesses, taken from his eternity and immutability, as the alone Jehovah, and from his omniscience and omnipotence, Isa 43:8-13, after which the destruction of Babylon is prophesied of, and the redemption of his people out of it; which they are encouraged to believe from his being Jehovah, their Sanctifier, Creator, and King; and from what he had done formerly for them, when he brought them out of Egypt, Isa 43:14-17, and which yet was not to be mentioned or remembered, in comparison of what he would do in the world, a new thing, redemption by the Messiah, and the conversion of the Gentiles to the glory of his grace, Isa 43:18-21, the sins of omission and commission the people of God had been guilty of are mentioned, which are freely pardoned for Christ's sake, Isa 43:22-25 when the body and bulk of the Jewish nation were given up to destruction, because of their sins, Isa 43:26-28.