Exodus 23:28-33

28 Ik zal ook horzelen voor uw aangezicht zenden; die zullen van voor uw aangezicht uitstoten de Hevieten, de Kanaanieten en de Hethieten.

29 Ik zal hen in een jaar van uw aangezicht niet uitstoten, opdat het land niet woest worde, en het wild gedierte boven u niet vermenigvuldigd worde.

30 Ik zal hen allengskens van uw aangezicht uitstoten, totdat gij gewassen zijt en het land erft.

31 En Ik zal uw landpalen zetten van de zee Suf tot aan de zee der Filistijnen, en van de woestijn tot aan de rivier; want Ik zal de inwoners van dat land in uw hand geven, dat gij hen voor uw aangezicht uitstoot.

32 Gij zult met hen, noch met hun goden, een verbond maken.

33 Zij zullen in uw land niet wonen, opdat zij u tegen Mij niet doen zondigen; indien gij hun goden dient, het zal u voorzeker tot een valstrik zijn.

Exodus 23:28-33 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO EXODUS 23

This chapter contains several laws, chiefly judicial, relating to the civil polity of Israel, as concerning witness borne and judgment made of cases in courts of judicature, without any respect to poor or rich, and without the influence of a bribe, Ex 23:1-3,6-8, concerning doing good to an enemy in case any of his cattle go astray, or fall under their burden, Ex 23:4,5, and of the oppression of a stranger, Ex 23:9, and then follow others concerning the sabbath of the seventh year, and of the seventh day, with a caution against the use of the names of idols, Ex 23:10-13, next are laws concerning the appearance of all their males at the three feasts, Ex 23:14-17, and concerning the slaying of the sacrifice of the passover, and bringing the first of the firstfruits of the land, Ex 23:18,19 and then a promise is made of sending an angel to them to bring them into the land of Canaan, where they should carefully avoid all idolatry, and show a just indignation against it, and serve the Lord, and then it would be well with them, Ex 23:20-26, and particularly it is promised, that the Lord would send his fear, and his hornets, before them, to destroy the inhabitants of the land, and drive out the rest by little and little, until they should possess the utmost borders of it, which are fixed, Ex 23:27-31, and the chapter is concluded with a direction not to make a covenant with these people, or their gods, nor suffer them to dwell among them, lest they should be a snare unto them, Ex 23:32,33.