Ezechiël 6:1-8

1 En het woord des HEEREN geschiedde tot mij, zeggende:

2 Mensenkind, zet uw aangezicht tegen de bergen Israels, en profeteer tegen dezelve;

3 En zeg: Gij bergen Israels, hoort het woord des Heeren HEEREN! Zo zegt de Heere HEERE tot de bergen en tot de heuvelen, tot de beken en tot de dalen: Ziet, Ik, Ik breng over u het zwaard, en Ik zal uw hoogten verderven.

4 Daartoe zullen uw altaren verwoest, en uw zonnebeelden verbroken worden; en Ik zal uw verslagenen nedervellen voor het aangezicht uwer drekgoden.

5 En Ik zal de dode lichamen der kinderen Israels voor het aangezicht hunner drekgoden leggen, en Ik zal uw beenderen rondom uw altaren strooien.

6 In al uw woningen zullen de steden verwoest en de hoogten tot wildernis worden, opdat uw altaren woest en eenzaam zijn, en uw drekgoden verbroken worden en ophouden, en uw zonnebeelden afgehouwen, en uw werken uitgedelgd worden.

7 En de verslagenen zullen in het midden van u liggen, opdat gij weet, dat Ik de HEERE ben.

8 Ik zal dan nog een overblijfsel laten, als gij enigen zult hebben, die het zwaard ontkomen onder de heidenen, wanneer gij in de landen zult verstrooid worden.

Ezechiël 6:1-8 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO EZEKIEL 6

This chapter contains a prophecy of the desolation of the whole land of Israel, and a promise that a remnant should escape, with a lamentation for the sad destruction, signified by some gestures of the prophet. The order to the prophet to deliver out the prophecy is in Eze 6:1,2; the several parts of the land of Israel or Judea, to which the prophecy is directed, are signified by mountains, hills, rivers, and valleys, on which the sword should be brought, Eze 6:3; the desolation is described, and the cause of it suggested, the idolatry of the people, Eze 6:4-7; the promise of a remnant that should escape, who should remember the Lord, loath themselves for their sins, acknowledge him, and that his word was not in vain, is in Eze 6:8-10; the lamentation, signified by the prophet's smiting with his hand, and stamping with his foot, for the sins of the people, and the judgments that should come upon them, is in Eze 6:11; a particular enumeration of these judgments follows, and of the places where they should be executed, Eze 6:12; the end of them was to bring them to the knowledge and acknowledgment of the Lord, against whom they had sinned and offended by their idolatry, as the places where their slain fell would show, Eze 6:13; and the chapter is concluded with a resolution to bring this desolation on them, Eze 6:14.