Hooglied 4:9-16

9 Gij hebt Mij het hart genomen, Mijn zuster, o bruid! gij hebt Mij het hart genomen, met een van uw ogen, met een keten van uw hals.

10 Hoe schoon is uw uitnemende liefde, Mijn zuster, o bruid! hoeveel beter is uw uitnemende liefde dan wijn, en de reuk uwer olien dan alle specerijen!

11 Uw lippen, o bruid! druppen van honigzeem; honig en melk is onder uw tong, en de reuk uwer klederen is als de reuk van Libanon.

12 Mijn zuster, o bruid! gij zijt een besloten hof, een besloten wel, een verzegelde fontein.

13 Uw scheuten zijn een paradijs van granaatappelen, met edele vruchten, cyprus met nardus;

14 Nardus en saffraan, kalmus en kaneel, met allerlei bomen van wierook, mirre en aloe, mitsgaders alle voornaamste specerijen.

15 O fontein der hoven, put der levende wateren, die uit Libanon vloeien!

16 Ontwaak, noordenwind! en kom, Gij zuidenwind! doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame, en ate zijn edele vruchten!

Hooglied 4:9-16 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO SONG OF SOLOMON 4

In this chapter is contained a large commendation of the church's beauty by Christ; first, more particularly, by an enumeration of several parts, as her eyes, hair, teeth, lips, temples, neck, and breasts, So 4:1-5; and more generally, So 4:7; And having observed where he himself was determined to go, he invites her to go with him; which he enforces, partly from the danger she was exposed unto where she was So 4:6,8; and partly from the comeliness of her person and graces in his esteem; with which he was ravished, and therefore was extremely desirous of her company, So 4:9-11; And then enters into some new descriptions of her; as a garden and orchard, as a spring and fountain, So 4:12-14; all which she makes to be owing to him, So 4:15; And the chapter is closed with an order from Christ to the winds to blow on his garden, and cause the spices of it to flow out; and with an invitation of the church to Christ, to come into his garden, and relax there, So 4:16.