Jeremia 26:18-24

18 Micha, de Morastiet, heeft in de dagen van Hizkia, koning van Juda, geprofeteerd, en tot al het volk van Juda gesproken, zeggende: Zo zegt de HEERE des heirscharen: Sion zal als een akker geploegd, en Jeruzalem tot steen hopen worden, en de berg dezes huizes tot hoogten des wouds.

19 Hebben ook Hizkia, de koning van Juda, en gans Juda hem ooit gedood? Vreesde hij niet den HEERE, en smeekte des HEEREN aangezicht, zodat het den HEERE berouwde over het kwaad, dat Hij tegen hen gesproken had? Wij dan doen een groot kwaad tegen onze zielen.

20 Er was ook een man, die in den Naam des HEEREN profeteerde, Uria, de zoon van Semaja, van Kirjath-Jearim; die profeteerde tegen deze stad en tegen dit land, naar al de woorden van Jeremia.

21 En als de koning Jojakim, mitsgaders al zijn geweldigen, en al de vorsten zijn woorden hoorden, zocht de koning hem te doden; als Uria dat hoorde, zo vreesde hij, en vluchtte, en kwam in Egypte;

22 Maar de koning Jojakim zond mannen naar Egypte, Elnathan, den zoon van Achbor, en andere mannen met hem, in Egypte;

23 Die voerden Uria uit Egypte, en brachten hem tot den koning Jojakim, en hij sloeg hem met het zwaard, en hij wierp zijn dood lichaam in de graven van de kinderen des volks.

24 Maar de hand van Ahikam, den zoon van Safan, was met Jeremia, dat men hem niet overgaf in de hand des volk, om hem te doden.

Jeremia 26:18-24 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 26

This chapter gives an account of Jeremiah's preaching; of his being apprehended by the people; of his defence of himself, and acquittance upon it. The time when, place where, and persons to whom the prophet delivered his discourse, are pointed at in Jer 26:1,2; the substance of it was, that if the people of the Jews would repent of their sins and turn from them, the Lord would avert the evil he had threatened them with; but if not, he would make their temple like Shiloh, and their city a curse to all the earth, Jer 26:3-6; upon hearing which the people seized him, and vowed he should die, because he had prophesied of the destruction of their city and temple, Jer 26:7-9; which the princes hearing of, came from the king's house to one of the gates of the temple, and sat as a court of judicature; to whom the priests and prophets accused Jeremiah of the above things as worthy of death, Jer 26:10,11; and before whom the prophet made his defence, alleging his mission and orders from the Lord; and therefore, instead of recanting, repeats his exhortation; and as for himself, he was not careful what they did to him; but advises them not to shed innocent blood, since it would bring evil upon them, Jer 26:12-15; upon which the princes acquit him, and declare him innocent, Jer 26:16; and this is confirmed by a like instance of Micah the prophet, in the times of Hezekiah, who prophesied of the destruction of Jerusalem, and yet was not put to death, Jer 26:17-19; and by a contrary instance of Uriah, in the then present reign of Jehoiakim, who had been put to death for the like, but wrongly, Jer 26:20-23; and, in the issue, Jeremiah, through the good office of Ahikam, the son of Shaphan, particularly, was saved from being put to death, Jer 26:24.