Jeremia 31:5-15

5 Gij zult weder wijngaarden planten op de bergen van Samaria; de planters zullen planten, en de vrucht genieten.

6 Want er zal een dag zijn, waarin de hoeders op Efraims gebergte zullen roepen: Maakt ulieden op, en laat ons opgaan naar Sion, tot den HEERE, onzen God!

7 Want zo zegt de HEERE: Roept luide over Jakob met vreugde, en juicht vanwege het hoofd der heidenen; doet het horen, lofzingt, en zegt: O HEERE! behoud Uw volk, het overblijfsel van Israel.

8 Ziet, Ik zal ze aanbrengen uit het land van het noorden, en zal hen vergaderen van de zijden der aarde; onder hen zullen zijn blinden en lammen, zwangeren en barenden te zamen; met een grote gemeente zullen zij herwaarts wederkomen.

9 Zij zullen komen met geween, en met smekingen zal Ik hen voeren; Ik zal hen leiden aan de waterbeken, in een rechten weg, waarin zij zich niet zullen stoten; want Ik ben Israel tot een Vader, en Efraim is Mijn eerstgeborene.

10 Hoort des HEEREN woord, gij heidenen! en verkondigt in de eilanden, die verre zijn, en zegt: Hij, Die Israel verstrooid heeft, zal hem weder vergaderen, en hem bewaren als een herder zijn kudde.

11 Want de HEERE heeft Jakob vrijgekocht, en Hij heeft hem verlost uit de hand desgenen, die sterker was dan hij.

12 Dies zullen zij komen, en op de hoogte van Sion juichen, en toevloeien tot des HEEREN goed, tot het koren, en tot den most, en tot de olie, en tot de jonge schapen en runderen; en hun ziel zal zijn als een gewaterde hof, en zij zullen voortaan niet meer treurig zijn.

13 Dan zal zich de jonkvrouw verblijden in den rei, daartoe de jongelingen en ouden te zamen; want Ik zal hunlieder rouw in vrolijkheid veranderen, en zal hen troosten, en zal hen verblijden naar hun droefenis.

14 En Ik zal de ziel der priesteren met vettigheid dronken maken; en Mijn volk zal met Mijn goed verzadigd worden, spreekt de HEERE.

15 Zo zegt de HEERE: Er is een stem gehoord in Rama, een klage, een zeer bitter geween; Rachel weent over haar kinderen; zij weigert zich te laten troosten over haar kinderen, omdat zij niet zijn.

Jeremia 31:5-15 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 31

This chapter is connected with the former, respects the same times, and is full of prophecies and promises of spiritual blessings; of the coming of Christ; of the multiplication of his people, and the increase of their joy; of the conversion of the Gentiles; of the covenant of grace; and of the stability of the saints. It begins with the principal promise of the covenant, confirmed by past experience, of divine goodness, and with a fresh declaration of God's everlasting love, Jer 31:1-3; an instance of which would appear, in planting vines or churches in Samaria, the metropolis of Ephraim or the ten tribes, under the ministry of the apostles, the watchmen, on Mount Ephraim; whereby the Israel of God would be built, beautified, and made to rejoice, Jer 31:4-6; yea, it would be matter of joy to all that heard of it; since, notwithstanding distance and other difficulties, a great number should come to Christ, and to his church, drawn by the Father's love to them, and as owing to the relation he stands in to them, Jer 31:7-9; redemption out of the hands of Satan, and every spiritual enemy, must be published among the Gentiles; which would cause great joy, and give great satisfaction to the priests and people of the Lord, expressed by various metaphors, Jer 31:10-14; and though, upon the birth of the Redeemer, there would be an event, which might tend to damp the joy of saints on account of it, the murder of the infants at Bethlehem; yet some things are said to encourage faith, hope, and joy, and to abate sorrow and weeping, Jer 31:15-17; Ephraim's affliction, and behaviour under it, his repentance and reception, are recorded, Jer 31:18-20; backsliding Israel are called upon to return, in consideration of the birth of the Messiah, Jer 31:21,22; the happy and flourishing estate of the people of God is promised; all which were made known to the prophet by a dream in the night, Jer 31:23-26; and fresh promises are made, that the Lord would do them good, and not punish the children for their fathers' sins, but everyone for their own, Jer 31:28-30; and then an account is given of the new covenant of grace, as distinct from the old, and of the articles of it; the inscription of the law in the heart, spiritual knowledge of the Lord, and remission of sin, Jer 31:31-34; then follow assurances of the everlasting continuance of the true Israel and church of God, Jer 31:35-37; and the chapter is concluded with a promise of rebuilding the city of Jerusalem, and of the holiness of it, and of its abiding for ever, Jer 31:38-40.