Jeremia 9:1-10

1 Och, dat mijn hoofd water ware, en mijn oog een springader van tranen! zo zou ik dag en nacht bewenen de verslagenen van de dochter mijns volks.

2 Och, dat ik in de woestijn een herberg der wandelaars had, zo zou ik mijn volk verlaten, en van hen trekken; want zij zijn allen overspelers, een trouweloze hoop.

3 En zij spannen hun tong als hun boog tot leugen; zij worden geweldig in het land, doch niet tot waarheid; want zij gaan voort van boosheid tot boosheid, maar Mij kennen zij niet, spreekt de HEERE.

4 Wacht u, een iegelijk van zijn vriend, en vertrouwt niet op enigen broeder; want elk broeder doet niet dan bedriegen, en elk vriend wandelt in achterklap.

5 En zij handelen bedriegelijk, een ieder met zijn vriend, en spreken de waarheid niet; zij leren hun tong leugen spreken, zij maken zich moede met verkeerdelijk te handelen.

6 Uw woning is in het midden van bedrog; door bedrog weigeren zij Mij te kennen, spreekt de HEERE.

7 Daarom zegt de HEERE der heirscharen alzo: Ziet, Ik zal hen smelten en zal hen beproeven; want hoe zou Ik anders doen ten aanzien der dochter Mijns volks?

8 Hun tong is een moordpijl, zij spreekt bedrog; een ieder spreekt met zijn naaste van vrede met zijn mond, maar in zijn binnenste legt hij lagen.

9 Zou Ik hen om deze dingen niet bezoeken? spreekt de HEERE; zou Mijn ziel zich niet wreken aan zulk een volk, als dit is?

10 Ik zal een geween en een weeklage opheffen over de bergen, en een klaaglied over de herdershutten der woestijn; want zij zijn afgebrand, dat er niemand doorgaat, en men hoort er geen stem van vee; van de vogelen des hemels aan tot de beesten toe zijn zij weggezworven, doorgegaan!

Jeremia 9:1-10 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 9

This chapter is a continuation of the judgments of God upon the Jews for their sins and transgressions herein mentioned; illustrated by the lamentation of the prophet; by calling for the mourning women, and upon other women that had lost their husbands or children, with an intimation that none of any rank and class should escape. The prophet is introduced mourning over the destruction of his people, Jer 9:1, and as uneasy at his stay with them, because of their uncleanness, treachery, lying, unfaithfulness, and deceit, Jer 9:2-6, wherefore the Lord threatens to melt and try them; and for their deceitfulness particularly to visit them, and avenge himself on them, Jer 9:7-9, the destruction is described by the desolation of the mountains and habitations of the wilderness; they being so burnt up, that there were neither grass upon them, nor beasts nor birds to be seen or heard about them; and of Jerusalem, and the cities of Judah, so that there was no inhabitant in them, Jer 9:10,11, upon which a wise man is inquired after, to give the true reason of all this, Jer 9:12 but none appearing, the Lord gives it himself; which were their disobedience to his law, and their worship of idols, following the imagination of their own hearts, Jer 9:13,14 wherefore they are threatened to be fed with wormwood and gall; to be scattered among the nations, and a sword sent after them to their utter consumption, Jer 9:15,16, hence, for the certainty of it, mourning women are ordered to be called for in haste, to assist them in their mourning, on account of their distress, Jer 9:17-19, and such as were mothers of children are bid to teach their daughters and neighbours lamentation, because of the children and young men cut off by death, and for the carcasses of men that should fall as dung in the field, and as the handful after the harvestman, Jer 9:20-22, and it is suggested that none should escape; not the wise man by any art or cunning he was master of; nor the strong man by his strength; nor the rich man by his riches; and therefore ought not either of them to glory in these things, but in the Lord, as exercising lovingkindness, judgment, and righteousness in the earth, Jer 9:23,24, and the chapter is concluded with a strong asseveration, that the wicked, both circumcised and uncircumcised, should be punished, Jer 9:25,26.