Job 3:14-24

14 Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

15 Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

16 Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

17 Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

18 Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

19 De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

20 Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

21 Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

22 Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

23 Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

24 Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

Job 3:14-24 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 3

In this chapter we have an account of Job's cursing the day of his birth, and the night of his conception; Job 3:1-3; first the day, to which he wishes the most extreme darkness, Job 3:4,5; then the night, to which he wishes the same and that it might be destitute of all joy, and be cursed by others as well as by himself, Job 3:6-9; The reasons follow, because it did not prevent his coming into the world, and because he died not on it, Job 3:10-12; which would, as he judged, have been an happiness to him; and this he illustrates by the still and quiet state of the dead, the company they are with, and their freedom from all trouble, oppression, and bondage, Job 3:13-19; but however, since it was otherwise with him, he desires his life might not be prolonged, and expostulates about the continuance of it, Job 3:20-23; and this by reason of his present troubles, which were many and great, and came upon him as he feared they would, and which had made him uneasy in his prosperity, Job 3:24-26.