Prediker 7:1-10

1 Beter is een goede naam, dan goede olie, en de dag des doods, dan de dag dat iemand geboren wordt.

2 Het is beter te gaan in het klaaghuis, dan te gaan in het huis des maaltijds; want in hetzelve is het einde aller mensen, en de levende legt het in zijn hart.

3 Het treuren is beter dan het lachen; want door de droefheid des aangezichts wordt het hart gebeterd.

4 Het hart der wijzen is in het klaaghuis; maar het hart der zotten in het huis der vreugde.

5 Het is beter te horen het bestraffen des wijzen, dan dat iemand hore het gezang der dwazen.

6 Want gelijk het geluid der doornen onder een pot is, alzo is het lachen eens zots. Dit is ook ijdelheid.

7 Voorwaar, de onderdrukking zou wel een wijze dol maken; en het geschenk verderft het hart.

8 Het einde van een ding is beter dan zijn begin; de lankmoedige is beter dan de hoogmoedige.

9 Zijt niet haastig in uw geest om te toornen; want de toorn rust in den boezem der dwazen.

10 Zeg niet: Wat is er, dat de vorige dagen beter geweest zijn, dan deze? Want gij zoudt naar zulks niet uit wijsheid vragen.

Prediker 7:1-10 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ECCLESIASTES 7

The wise man having exposed the many vanities to which men are subject in this life, and showed that there is no real happiness in all outward enjoyments under the sun; proceeds to observe what are remedies against them, of which he had interspersed some few hints before, as the fear and worship of God, and the free and, moderate use of the creatures; and here suggests more, and such as will protect from them, or support under them, or teach and instruct how to behave while attended with them, and to direct to what are proper and necessary in the pursuit of true and real happiness; such as care of a good name and reputation, Ec 7:1; frequent meditation on mortality, Ec 7:2-4; listening to the rebukes of the wise, which are preferable to the songs and mirth of fools, Ec 7:5,6; avoiding oppression and bribery, which are very pernicious, Ec 7:7; patience under provocations, and present bad times, as thought to be, Ec 7:8-10; a pursuit of that wisdom and knowledge which has life annexed to it, Ec 7:11,12; submission to the will of God, and contentment in every state, Ec 7:13,14; shunning extremes in righteousness and sin, the best antidote against which is the fear of God, Ec 7:15-18; such wisdom as not to be offended with everything that is done, or word that is spoken, considering the imperfection of the best of men, the weakness of others, and our own, Ec 7:19-22; and then the wise man acknowledges the imperfection of his own wisdom and knowledge, notwithstanding the pains he had taken, Ec 7:23-25; and laments his sin and folly in being drawn aside by women, Ec 7:26-28; and opens the cause of the depravity of human nature, removes it from God, who made man upright, and ascribes it to man, the inventor of evil things, Ec 7:29.