Prediker 7:11-21

11 De wijsheid is goed met een erfdeel; en degenen, die de zon aanschouwen, hebben voordeel daarvan.

12 Want de wijsheid is tot een schaduw, en het geld is tot een schaduw; maar de uitnemendheid der wetenschap is, dat de wijsheid haar bezitters het leven geeft.

13 Aanmerk het werk Gods; want wie kan recht maken, dat Hij krom gemaakt heeft?

14 Geniet het goede ten dage des voorspoeds, maar ten dage des tegenspoeds, zie toe; want God maakt ook den een tegenover den ander, ter oorzake dat de mens niet zou vinden iets, dat na hem zal zijn.

15 Dit alles heb ik gezien in de dagen mijner ijdelheid; er is een rechtvaardige, die in zijn gerechtigheid omkomt; daarentegen is er een goddeloze, die in zijn boosheid zijn dagen verlengt.

16 Wees niet al te rechtvaardig, noch houd uzelven al te wijs; waarom zoudt gij verwoesting over u brengen?

17 Wees niet al te goddeloos, noch wees al te dwaas; waarom zoudt gij sterven buiten uw tijd?

18 Het is goed, dat gij daaraan vasthoudt, en trek ook uw hand van dit niet af; want die God vreest, dien ontgaat dat al.

19 De wijsheid versterkt den wijze meer dan tien heerschappers, die in een stad zijn.

20 Voorwaar, er is geen mens rechtvaardig op aarde, die goed doet, en niet zondigt.

21 Geef ook uw hart niet tot alle woorden, die men spreekt, opdat gij niet hoort, dat uw knecht u vloekt.

Prediker 7:11-21 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ECCLESIASTES 7

The wise man having exposed the many vanities to which men are subject in this life, and showed that there is no real happiness in all outward enjoyments under the sun; proceeds to observe what are remedies against them, of which he had interspersed some few hints before, as the fear and worship of God, and the free and, moderate use of the creatures; and here suggests more, and such as will protect from them, or support under them, or teach and instruct how to behave while attended with them, and to direct to what are proper and necessary in the pursuit of true and real happiness; such as care of a good name and reputation, Ec 7:1; frequent meditation on mortality, Ec 7:2-4; listening to the rebukes of the wise, which are preferable to the songs and mirth of fools, Ec 7:5,6; avoiding oppression and bribery, which are very pernicious, Ec 7:7; patience under provocations, and present bad times, as thought to be, Ec 7:8-10; a pursuit of that wisdom and knowledge which has life annexed to it, Ec 7:11,12; submission to the will of God, and contentment in every state, Ec 7:13,14; shunning extremes in righteousness and sin, the best antidote against which is the fear of God, Ec 7:15-18; such wisdom as not to be offended with everything that is done, or word that is spoken, considering the imperfection of the best of men, the weakness of others, and our own, Ec 7:19-22; and then the wise man acknowledges the imperfection of his own wisdom and knowledge, notwithstanding the pains he had taken, Ec 7:23-25; and laments his sin and folly in being drawn aside by women, Ec 7:26-28; and opens the cause of the depravity of human nature, removes it from God, who made man upright, and ascribes it to man, the inventor of evil things, Ec 7:29.