Proverbs 12:17-27

17 qui quod novit loquitur index iustitiae est qui autem mentitur testis est fraudulentus
18 est qui promittit et quasi gladio pungitur conscientiae lingua autem sapientium sanitas est
19 labium veritatis firmum erit in perpetuum qui autem testis est repentinus concinnat linguam mendacii
20 dolus in corde cogitantium mala qui autem ineunt pacis consilia sequitur eos gaudium
21 non contristabit iustum quicquid ei acciderit impii autem replebuntur malo
22 abominatio Domino labia mendacia qui autem fideliter agunt placent ei
23 homo versutus celat scientiam et cor insipientium provocabit stultitiam
24 manus fortium dominabitur quae autem remissa est tributis serviet
25 maeror in corde viri humiliabit illud et sermone bono laetificabitur
26 qui neglegit damnum propter amicum iustus est iter autem impiorum decipiet eos
27 non inveniet fraudulentus lucrum et substantia hominis erit auri pretium

Images for Proverbs 12:17-27

Proverbs 12:17-27 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO FIRST KING 2

This chapter gives an account of the charge David gave to his son Solomon, a little before his death, to walk in the ways of the Lord, 1Ki 2:1-4; and of some instructions delivered to him concerning some particular persons he should either show favour to, or execute justice on, 1Ki 2:5-9; and the next account in it is concerning his death and burial, and the years of his reign, 1Ki 2:10,11; after which it relates an address of Bathsheba to Solomon in favour of Adonijah, which was refused, and the issue of it was his death, 1Ki 2:12-25; and the deposition of Abiathar from the priesthood, 1Ki 2:26,27; and the putting of Joab to death for his treason and murders, 1Ki 2:28-34; in whose post Benaiah was put, as Zadok was in the place of Abiathar, 1Ki 2:35; and lastly the confinement of Shimei in Jerusalem, who had cursed David, 1Ki 2:36-38; who upon transgressing the orders given him was put to death, 1Ki 2:39-46.

The Latin Vulgate is in the public domain.