Psalmen 106:37-47

37 Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.

38 En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.

39 En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.

40 Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

41 En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.

42 En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.

43 Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

44 Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

45 En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

46 Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.

47 Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

Psalmen 106:37-47 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO PSALM 106

This psalm is without the name of its author, as the Syriac interpreter observes. Aben Ezra, on Ps 106:47, says, that one of the wise men of Egypt (perhaps Maimonides) was of opinion that it was written in the time of the judges, when there was no king in Israel; and another, he says, thought it was written in Babylon: but he was of opinion it was wrote under the inspiration of the Holy Ghost, or by a prophetic spirit, concerning their present captivity; and so Kimchi. The petition in Ps 106:47, "gather us from among the Heathen", has led most interpreters to conclude that it was written either in the Babylonish captivity, or, as some, in the times of Antiochus: but by comparing it with 1Ch 16:7, it appears that it was written by David, at the time of the bringing up of the ark to Zion; since the first and two last verses of it are there expressly mentioned, in the psalm he gave Asaph to sing on that occasion, Ps 106:34-36, who therein might have respect to the Israelites that had been taken captive by some of their neighbours, as the Philistines, and still retained; though there is no difficulty in supposing that David, under a prophetic spirit, foresaw future captivities, and represents those that were in them. As the preceding psalm treats of the mercies and favours God bestowed upon Israel, this of their sins and provocations amidst those blessings, and of the goodness of God unto them; that notwithstanding he did not destroy them from being a people; for which they had reason to be thankful.