1 Kronieken 29

1 Verder zeide de koning David tot de ganse gemeente: God heeft mijn zoon Salomo alleen verkoren, een jongeling en teder; dit werk daarentegen is groot, want het is geen paleis voor een mens, maar voor God, den HEERE.

2 Ik heb nu uit al mijn kracht bereid tot het huis mijns Gods, goud tot gouden, en zilver tot zilveren, en koper tot koperen, ijzer tot ijzeren, en hout tot houten werken; sardonixstenen en vervullende stenen, versierstenen en borduursel, en allerlei kostelijke stenen, en marmerstenen in menigte.

3 En daartoe, uit mijn welgevallen tot het huis mijns Gods, geef ik het bijzonder goud en zilver, dat ik heb, tot het huis mijns Gods daarenboven, behalve al wat ik ten huize des heiligdoms bereid heb;

4 Drie duizend talenten gouds, van het goud van Ofir, en zeven duizend talenten gelouterd zilver, om de wanden der huizen te overtrekken;

5 Goud tot de gouden, en zilver tot de zilveren vaten, en tot alle werk, door de hand der werkmeesteren te maken. En wie is er willig, heden zijn hand den HEERE te vullen?

6 Toen gaven vrijwillig de oversten der vaderen, en de oversten der stammen van Israel, en de oversten der duizenden en der honderden, en de oversten van het werk des konings;

7 En zij gaven, tot den dienst van het huis Gods, vijf duizend talenten gouds, en tien duizend drachmen, en tien duizend talenten zilvers, en achttien duizend talenten kopers, en honderd duizend talenten ijzers.

8 En bij wien stenen gevonden werden, die gaven zij in den schat van het huis des HEEREN, onder de hand van Jehiel, den Gersoniet.

9 En het volk was verblijd over hun vrijwillig geven; want zij gaven met een volkomen hart den HEERE vrijwillig; en de koning David verblijdde zich ook met grote blijdschap.

10 Daarom loofde David den HEERE voor de ogen der ganse gemeente; en David zeide: Geloofd zijt Gij, HEERE, God van onzen vader Israel, van eeuwigheid tot in eeuwigheid!

11 Uw, o HEERE, is de grootheid, en de macht, en de heerlijkheid, en de overwinning, en de majesteit; want alles, wat in den hemel en op aarde is, is Uw: Uw, o HEERE, is het Koninkrijk, en Gij hebt U verhoogd tot een Hoofd boven alles.

12 En rijkdom en eer zijn voor Uw aangezicht, en Gij heerst over alles; en in Uw hand is kracht en macht; ook staat het in Uw hand alles groot te maken en sterk te maken.

13 Nu dan, onze God, wij danken U, en loven den Naam Uwer heerlijkheid.

14 Want wie ben ik, en wat is mijn volk, dat wij de macht zouden verkregen hebben, om vrijwillig te geven als dit is? Want het is alles van U, en wij geven het U uit Uw hand.

15 Want wij zijn vreemdelingen en bijwoners voor Uw aangezicht, gelijk al onze vaders; onze dagen op aarde zijn als een schaduw, en er is geen verwachting.

16 HEERE, onze God, al deze menigte, die wij bereid hebben om U een huis te bouwen, den Naam Uwer heiligheid, dat is van Uw hand, en het is alles Uw.

17 En ik weet, mijn God, dat Gij het hart proeft, en dat Gij een welgevallen hebt aan oprechtigheden. Ik heb in oprechtigheid mijns harten al deze dingen vrijwillig gegeven, en ik heb nu met vreugde Uw volk, dat hier bevonden wordt, gezien, dat het zich jegens U vrijwillig gedragen heeft.

18 O HEERE, Gij, God onzer vaderen, Abraham, Izak en Israel, bewaar dit in der eeuwigheid in den zin der gedachten van het hart Uws volks, en richt hun hart tot U.

19 En geef mijn zoon Salomo een volkomen hart, om te houden Uw geboden, Uw getuigenissen en Uw inzettingen; en om alles te doen, en om dit paleis te bouwen, hetwelk ik bereid heb.

20 Daarna zeide David tot de ganse gemeente: Looft nu den HEERE, uw God! Toen loofde de ganse gemeente den HEERE, den God hunner vaderen; en zij neigden het hoofd, en zij bogen zich neder voor den HEERE, en voor den koning.

21 En zij offerden den HEERE slachtofferen; ook offerden zij den HEERE brandofferen, des anderen morgens van dien dag, duizend varren, duizend rammen, duizend lammeren, met hun drankofferen; en slachtofferen in menigte, voor gans Israel.

22 En zij aten en dronken deszelven daags voor het aangezicht des HEEREN met grote vreugde; en zij maakten Salomo, den zoon van David, ten andere male koning, en zij zalfden hem den HEERE tot voorganger, en Zadok tot priester.

23 Alzo zat Salomo op den troon des HEEREN, als koning in zijns vaders Davids plaats, en hij was voorspoedig; en gans Israel hoorde naar hem.

24 En al de vorsten, en helden, ja, ook al de zonen van den koning David, gaven de hand, dat zij onder den koning Salomo zijn zouden.

25 En de HEERE maakte Salomo groot ten hoogste voor de ogen van gans Israel; en Hij gaf aan hem een koninklijke majesteit, zodanige aan geen koning van Israel voor hem geweest is.

26 Zo heeft dan David, de zoon van Isai, geregeerd over gans Israel.

27 De dagen nu, die hij geregeerd heeft over Israel, zijn veertig jaren; te Hebron regeerde hij zeven jaren, en te Jeruzalem regeerde hij drie en dertig.

28 En hij stierf in goeden ouderdom, zat van dagen, rijkdom en eer; en zijn zoon Salomo regeerde in zijn plaats.

29 De geschiedenissen nu van den koning David, de eerste en de laatste, ziet, die zijn geschreven in de geschiedenissen van Samuel, den ziener, en in de geschiedenissen van den profeet Nathan, en in de geschiedenissen van Gad, den ziener;

30 Met al zijn koninkrijk, en zijn macht, en de tijden, die over hem verlopen zijn, en over Israel, en over al de koninkrijken der landen.

1 Kronieken 29 Commentary

Chapter 29

David induces the princes and people to offer willingly. (1-9) His thanksgiving and prayer. (10-19) Solomon enthroned. (20-25) David's reign and death. (26-30)

Verses 1-9 What is done in works of piety and charity, should be done willingly, not by constraint; for God loves a cheerful giver. David set a good example. This David offered, not from constraint, or for show; but because he had set his affection to the house of God, and thought he could never do enough towards promoting that good work. Those who would draw others to good, must lead the way themselves.

Verses 10-19 We cannot form a right idea of the magnificence of the temple, and the buildings around it, about which such quantities of gold and silver were employed. But the unsearchable riches of Christ exceed the splendour of the temple, infinitely more than that surpassed the meanest cottage on earth. Instead of boasting of these large oblations, David gave solemn thanks to the Lord. All they gave for the Lord's temple was his own; if they attempted to keep it, death would soon have removed them from it. They only use they could make of it to their real advantage, was, to consecrate it to the service of Him who gave it.

Verses 20-25 This great assembly joined with David in adoring God. Whoever is the mouth of the congregation, those only have the benefit who join him, not by bowing down the head, so much as by lifting up the soul. Solomon sat on the throne of the Lord. Solomon's kingdom typified the kingdom of the Messiah, whose throne is the throne of the Lord.

Verses 26-30 When we read the second book of Samuel, we could scarcely have expected to behold David appear so illustrious in his closing scene. But his repentance had been as remarkable as his sin; and his conduct during his afflictions, and towards the end of his life, appears to have had a good effect on his subjects. Blessed be God, even the chief of sinners may hope for a glorious departure, when brought to repent and flee for refuge to the Saviour's atoning blood. Let us mark the difference between the spirit and character of the man after God's own heart, living and dying, and those of worthless professors, who resemble him in nothing but their sins, and who wickedly try to excuse their crimes by his sins. Let us watch and pray, lest we be overcome by temptation, and overtaken by sin, to the dishonour of God, and the wounding of our own consciences. When we feel that we have offended, let us follow David's example of repentance and patience, looking for a glorious resurrection, through our Lord Jesus Christ.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO 1 CHRONICLES 29

This chapter relates how largely and liberally David, besides what he had before done, and his princes, offered towards defraying the expenses of building the temple, 1Ch 29:1-8 and the joy and thankfulness that he and his people expressed on that account, attended with prayers for Solomon, and offering sacrifices unto the Lord, 1Ch 29:9-21 and the chapter is closed, and so the book, with an account of the second unction of Solomon, the placing him on the throne, and the submission of all ranks of men unto him, and of the death of David, 1Ch 29:22-30.