Deuteronomium 19:14

14 Gij zult uws naasten landpale, die de voorvaderen gepaald hebben, niet verrukken in uw erfdeel, dat gij erven zult, in het land, hetwelk u de HEERE, uw God, geeft, om dat erfelijk te bezitten.

Deuteronomium 19:14 Meaning and Commentary

Deuteronomy 19:14

Thou shalt not remove thy neighbour's landmark
By which one man's land is distinguished from another; for so to do is to injure a man's property, and alienate his lands to the use of another, which must be a very great evil, and render those that do it obnoxious to a curse, ( Deuteronomy 27:17 )

which they of old have set in thine inheritance, which thou shall
inherit in the land that the Lord thy God giveth thee to possess it;
the land of Canaan: this is thought to refer to the bounds and limits set in the land by Eleazar and Joshua, and those concerned with them at the division of it; when not only the tribes were bounded; and distinguished by certain marks, but every man's estate, and the possession of every family in every tribe which though not as yet done when this law was made, yet, as it respects future times, might be said to be done of old, whenever there was any transgression of it, which it cannot be supposed would be very quickly done; and it is a law not only binding on the inhabitants of the land of Canaan, but all others, it being agreeably to the light and law of nature, and which was regarded among the Heathens, ( Proverbs 22:28 ) ( 23:10 ) (See Gill on Hosea 5:10).

Deuteronomium 19:14 In-Context

12 Zo zullen de oudsten zijner stad zenden, en nemen hem van daar, en zij zullen hem in de hand des bloedwrekers geven, dat hij sterve.

13 Uw oog zal hem niet verschonen; maar gij zult het bloed des onschuldigen uit Israel wegdoen, dat het u welga.

14 Gij zult uws naasten landpale, die de voorvaderen gepaald hebben, niet verrukken in uw erfdeel, dat gij erven zult, in het land, hetwelk u de HEERE, uw God, geeft, om dat erfelijk te bezitten.

15 Een enig getuige zal tegen niemand opstaan over enige ongerechtigheid of over enige zonde, van alle zonde, die hij zou mogen zondigen; op den mond van twee getuigen, of op den mond van drie getuigen zal de zaak bestaan.

16 Wanneer een wrevelige getuige tegen iemand zal opstaan, om een afwijking tegen hem te betuigen;