Exodus 7

1 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Zie, Ik heb u tot een god gezet over Farao; en Aaron, uw broeder, zal uw profeet zijn.

2 Gij zult spreken alles, wat Ik u gebieden zal; en Aaron, uw broeder, zal tot Farao spreken, dat hij de kinderen Israels uit zijn land trekken laat.

3 Doch Ik zal Farao's hart verharden; en Ik zal Mijn tekenen en Mijn wonderheden in Egypteland vermenigvuldigen.

4 Farao nu zal naar ulieden niet horen, en Ik zal Mijn hand aan Egypte leggen, en voeren Mijn heiren, Mijn volk, de kinderen Israels, uit Egypteland, door grote gerichten.

5 Dan zullen de Egyptenaars weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik Mijn hand over Egypte uitstrekke, en de kinderen Israels uit het midden van hen uitleide.

6 Toen deed Mozes en Aaron, als hun de HEERE geboden had, alzo deden zij.

7 En Mozes was tachtig jaar oud, en Aaron was drie en tachtig jaar oud, toen zij tot Farao spraken.

8 En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

9 Wanneer Farao tot ulieden spreken zal, zeggende: Doet een wonderteken voor ulieden; zo zult gij tot Aaron zeggen: Neem uw staf, en werp hem voor Farao's aangezicht neder; hij zal tot een draak worden.

10 Toen ging Mozes en Aaron tot Farao henen in, en deden alzo, gelijk de HEERE geboden had; en Aaron wierp zijn staf neder voor Farao's aangezicht, en voor het aangezicht zijner knechten; en hij werd tot een draak.

11 Farao nu riep ook de wijzen en de guichelaars; en de Egyptische tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen.

12 Want een ieder wierp zijn staf neder, en zij werden tot draken; maar Aarons staf verslond hun staven.

13 Doch Farao's hart verstokte, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE gesproken had.

14 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Farao's hart is zwaar; hij weigert het volk te laten trekken.

15 Ga heen tot Farao in den morgenstond; zie, hij zal uitgaan naar het water toe, zo stel u tegen hem over aan den oever der rivier, en den staf, die in een slang is veranderd geweest, zult gij in uw hand nemen.

16 En gij zult tot hem zeggen: de HEERE, de God der Hebreen, heeft mij tot u gezonden, zeggende: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij diene in de woestijn; doch zie, gij hebt tot nu toe niet gehoord.

17 Zo zegt de HEERE: Daaraan zult gij weten, dat Ik de HEERE ben; zie, ik zal met dezen staf, die in mijn hand is, op het water, dat in deze rivier is, slaan, en het zal in bloed veranderd worden.

18 En de vis in de rivier zal sterven, zodat de rivier zal stinken; en de Egyptenaars zullen vermoeid worden, dat zij het water uit de rivier drinken mogen.

19 Verder zeide de HEERE tot Mozes: zeg tot Aaron: Neem uw staf, en steek uw hand uit over de wateren der Egyptenaren, over hun stromen, over hun rivieren, en over hun poelen, en over alle vergadering hunner wateren, dat zij bloed worden; en er zij bloed in het ganse Egypteland, beide in houten en in stenen vaten.

20 Mozes nu en Aaron deden alzo, gelijk de HEERE geboden had; en hij hief den staf op, en sloeg het water, dat in de rivier was, voor de ogen van Farao, en voor de ogen van zijn knechten; en al het water in de rivier werd in bloed veranderd.

21 En de vis, die in de rivier was, stierf; en de rivier stonk, zodat de Egyptenaars het water uit de rivier niet drinken konden; en er was bloed in het ganse Egypteland.

22 Doch de Egyptische tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen; zodat Farao's hart verstokte, en hij hoorde naar hen niet, gelijk als de HEERE gesproken had.

23 En Farao keerde zich om, en ging naar zijn huis; en hij zette zijn hart daar ook niet op.

24 Doch alle Egyptenaars groeven rondom de rivier, om water te drinken; want zij konden van het water der rivier niet drinken.

25 Alzo werden zeven dagen vervuld, nadat de HEERE de rivier geslagen had.

Exodus 7 Commentary

Chapter 7

Moses and Aaron encouraged. (1-7) The rods turned into serpents, Pharaoh's heart is hardened. (8-13) The river is turned into blood, The distress of the Egyptians. (14-25)

Verses 1-7 God glorifies himself. He makes people know that he is Jehovah. Israel is made to know it by the performance of his promises to them, and the Egyptians by the pouring out of his wrath upon them. Moses, as the ambassador of Jehovah, speaking in his name, laid commands upon Pharaoh, denounced threatenings against him, and called for judgments upon him. Pharaoh, proud and great as he was, could not resist. Moses stood not in awe of Pharaoh, but made him tremble. This seems to be meant in the words, Thou shalt be a god unto Pharaoh. At length Moses is delivered from his fears. He makes no more objections, but, being strengthened in faith, goes about his work with courage, and proceeds in it with perseverance.

Verses 8-13 What men dislike, because it opposes their pride and lusts, they will not be convinced of; but it is easy to cause them to believe things they wish to be true. God always sends with his word full proofs of its Divine authority; but when men are bent to disobey, and willing to object, he often permits a snare to be laid wherein they are entangled. The magicians were cheats, trying to copy the real miracles of Moses by secret sleights or jugglings, which to a small extent they succeeded in doing, so as to deceive the bystanders, but they were at length obliged to confess they could not any longer imitate the effects of Divine power. None assist more in the destruction of sinners, than such as resist the truth by amusing men with a counterfeit resemblance of it. Satan is most to be dreaded when transformed into an angel of light.

Verses 14-25 Here is the first of the ten plagues, the turning of the water into blood. It was a dreadful plague. The sight of such vast rolling streams of blood could not but strike horror. Nothing is more common than water: so wisely has Providence ordered it, and so kindly, that what is so needful and serviceable to the comfort of human life, should be cheap and almost every where to be had; but now the Egyptians must either drink blood, or die for thirst. Egypt was a pleasant land, but the dead fish and blood now rendered it very unpleasant. It was a righteous plague, and justly sent upon the Egyptians; for Nile, the river of Egypt, was their idol. That creature which we idolize, God justly takes from us, or makes bitter to us. They had stained the river with the blood of the Hebrews' children, and now God made that river all blood. Never any thirsted after blood, but sooner or later they had enough of it. It was a significant plague; Egypt had great dependence upon their river, ( Zechariah 14:18 ) ; so that in smiting the river, they were warned of the destruction of all the produce of their country. The love of Christ to his disciples changes all their common mercies into spiritual blessings; the anger of God towards his enemies, renders their most valued advantages a curse and a misery to them. Aaron is to summon the plague by smiting the river with his rod. It was done in the sight of Pharaoh and his attendants, for God's true miracles were not performed as Satan's lying wonders; truth seeks no corners. See the almighty power of God. Every creature is that to us which he makes it to be water or blood. See what changes we may meet with in the things of this world; what is always vain, may soon become vexatious. See what mischievous work sin makes. If the things that have been our comforts prove our crosses, we must thank ourselves. It is sin that turns our waters into blood. The plague continued seven days; and in all that time Pharaoh's proud heart would not let him desire Moses to pray for the removal of it. Thus the hypocrites in heart heap up wrath. No wonder that God's anger is not turned away, but that his hand is stretched out still.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO EXODUS 7

Moses and Aaron are ordered to go to Pharaoh, and require the dismission of the people of Israel, but they are told before hand that Pharaoh's heart would be hardened, and would refuse to let them go, until the hand of the Lord was stretched out, and great judgments were brought down upon, Egypt, and then they should come forth, Ex 7:1-5, which orders Moses and Aaron obeyed, and their age is observed, when this was done, Ex 7:6,7 and they are bid to work a miracle, when Pharaoh should demand one, by turning a rod into a serpent, which they did; but Pharaoh's magicians doing the same in appearance, his heart was hardened, Ex 7:8-14 and then they are directed to meet him at the river, and require the same as before; and if he refused, to smite the waters of the river with the rod, and turn them into blood, which they did, Ex 7:15-21, but Pharaoh's magicians doing the same by enchantments, he did not regard it, though the plague lasted seven days, Ex 7:22-25.