Haggaï 1:15

15 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Haggaï 1:15 Meaning and Commentary

Haggai 1:15

In the four and twentieth day of the sixth month
Or, "in the four and twentieth of the month, in the sixth"; in that sixth month before mentioned, ( Haggai 1:1 ) . On this day they came and worked; not the sixth from Tisri, for the Jews had two ways of beginning their years, which would have answered to part of February; and, therefore, chose by some interpreters as being a proper time to begin building; but no regard is had to the fitness of the season, but to the order of the Lord; but the sixth month from Nisan, and answers to part of August; for so the months are reckoned in the prophecy of Zechariah, who began to prophecy the same year as Haggai did; see ( Zechariah 1:1 Zechariah 1:7 ) ( Zechariah 7:1 ) this was three and twenty days after the prophecy was delivered out; during which time they might be employed in cutting of stones, and sawing and hewing of wood, as Jarchi suggests, and preparing for work in the temple: in the second year of Darius the king; (See Gill on Haggai 1:1). Here some begin a new chapter, but wrongly; since, if these words do not belong to the preceding, there would be a contradiction in joining them with the beginning of the next.

Haggaï 1:15 In-Context

13 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

14 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

15 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.