Haggaï 2:17

17 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Haggaï 2:17 Meaning and Commentary

Haggai 2:17

I smote you with blasting
That is, their fields and vineyards, with burning winds, which consumed them; with blights by east winds: this shows the reason of their disappointment, and that it was from the Lord, and for their sins, by way of chastisement and correction: and with mildew;
a kind of clammy dew, which corrupts and destroys the fruits of the earth; and is a kind of jaundice to them, as the word signifies; see ( Amos 4:9 ) : and with hail;
which battered down the corn and the vines, and broke them to pieces; see ( Exodus 9:25 ) : in all the labours of your hands;
in the corn they sowed, and in the vines they planted: yet ye [turned] not to me, saith the Lord;
did not consider their evil ways as the cause of all this; nor repent of them, and turn from them to the Lord; to his worship, as the Targum; or to the building of his house, the thing chiefly complained of. Afflictions, unless sanctified, have no effect upon men to turn them from their sins to the Lord.

Haggaï 2:17 In-Context

15 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

16 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

17 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

18 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

19 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.