Jeremia 4:30

30 Wat zult gij dan doen, gij verwoeste? Al kleeddet gij u met scharlaken, al versierdet gij u met gouden sieraad, al schuurdet gij uw ogen met blanketsel, zo zoudt gij u toch tevergeefs oppronken; de boelen versmaden u, zij zullen uw ziel zoeken.

Jeremia 4:30 Meaning and Commentary

Jeremiah 4:30

And when thou art spoiled, what wilt thou do?
&c.] Or, "O thou spoiled" ^F11, wasted, and undone creature, how wilt thou help thyself? by what means dost thou think thou canst be delivered? it suggests that her ruin was inevitable; that she could not be recovered from it by herself, or any other: though thou clothest thyself with crimson;
and so look like some rich and noble person; hoping thereby to find mercy, and to have quarter given and kindness shown: though thou deckest thee with ornaments of gold;
as a person of high and princely dignity: or rather all this is to be understood of the manner of harlots, who dress rich and grand, in order to allure men; since it follows, though thou rendest thy face with painting;
or, eyes ^F12; which painting dilates as Jezebel did, ( 2 Kings 9:30 ) , in vain shalt thou make thyself fair;
so as to be loved and admired: far from it: thy lovers will despise thee;
as an old harlot is despised by her former gallants, notwithstanding all her dressing and painting; yea, their love is often turned into hatred and abhorrence, as would be the case here, they will seek thy life;
to take it away; so far would there be from being any ground of expectations of help and deliverance from them.

---

FOOTNOTES:

F11 (dwdv ytaw) "et tu vastata", Pagninus, Montanus "et tu, res vastata", Cocceius.
F12 (Kynye Kwpb yerqx) "scindes in fuco oculos tuos", Montanus; "rumpes stibio oculos tuos", Schmidt.

Jeremia 4:30 In-Context

28 Hierom zal de aarde treuren, en de hemel daarboven zwart zijn; omdat Ik het heb gesproken, Ik heb het voorgenomen en het zal Mij niet rouwen, en Ik zal Mij daarvan niet afkeren.

29 Van het geroep der ruiteren en boogschutters vluchten al de steden; zij gaan in de wolken, en klimmen op de rotsen; al de steden zijn verlaten, zodat niemand in dezelve woont.

30 Wat zult gij dan doen, gij verwoeste? Al kleeddet gij u met scharlaken, al versierdet gij u met gouden sieraad, al schuurdet gij uw ogen met blanketsel, zo zoudt gij u toch tevergeefs oppronken; de boelen versmaden u, zij zullen uw ziel zoeken.

31 Want ik hoor een stem als van een vrouw, die in arbeid is, een benauwdheid als van een, die in des eersten kinds nood is, de stem van de dochter Sions; zij hijgt, zij breidt haar handen uit, zeggende: O, wee mij nu, want mijn ziel is moede vanwege de doodslagers!