Jesaja 25

1 HEERE! Gij zijt mijn God, U zal ik verhogen, Uw Naam zal ik loven, want Gij hebt wonder gedaan; Uw raadslagen van verre zijn waarheid en vastigheid.

2 Want Gij hebt van de stad een steenhoop gemaakt; de vaste stad tot een vervallen hoop; het paleis der vreemdelingen, dat het geen stad meer zij, in eeuwigheid zal zij niet herbouwd worden.

3 Daarom zal U een machtig volk eren, de stad der tirannische volken zal U vrezen.

4 Want Gij zijt den arme een Sterkte geweest, een Sterkte den nooddruftige, als hem bange was; een Toevlucht tegen den vloed, een Schaduw tegen de hitte; want het blazen der tirannen is als een vloed tegen een wand.

5 Gelijk de hitte in een dorre plaats, zult Gij de onstuimigheid der vreemdelingen nederdrukken; gelijk de hitte door de schaduw ener dikke wolk, zal het gezang der tirannen vernederd worden.

6 En de HEERE der heirscharen zal op dezen berg allen volken een vetten maaltijd maken, een maaltijd van reinen wijn, van vet vol mergs, van reine wijnen, die gezuiverd zijn.

7 En Hij zal op dezen berg verslinden het bewindsel des aangezichts, waarmede alle volken bewonden zijn, en het deksel, waarmede alle natien bedekt zijn.

8 Hij zal den dood verslinden tot overwinning, en de Heere HEERE zal de tranen van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de smaadheid Zijns volks van de ganse aarde wegnemen; want de HEERE heeft het gesproken.

9 En men zal te dien dage zeggen: Ziet, Deze is onze God; wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons zalig maken. Deze is de HEERE, wij hebben Hem verwacht, wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn zaligheid.

10 Want de hand des HEEREN zal op dezen berg rusten; maar Moab zal onder Hem verdorst worden, gelijk het stro verdorst wordt tot mest.

11 En Hij zal Zijn handen uitbreiden in het midden van hen, gelijk als een zwemmer die uitbreidt om te zwemmen, en Hij zal hun hoogmoed vernederen met de lagen hunner handen.

12 En Hij zal de hoge vesten uwer muren buigen, vernederen, ja, Hij zal ze ter aarde tot het stof toe doen reiken.

Jesaja 25 Commentary

Chapter 25

A song of praise. (1-5) A declaration of the gospel blessings. (6-8) The destruction of the enemies of Christ's church. (9-12)

Verses 1-5 However this might show the deliverance of the Jews out of captivity, it looked further, to the praises that should be offered up to God for Christ's victories over our spiritual enemies, and the comforts he has provided for all believers. True faith simply credits the Lord's testimony, and relies on his truth to perform his promises. As God weakens the strong who are proud and secure, so he strengthens the weak that are humble, and stay themselves upon him. God protects his people in all weathers. The Lord shelters those who trust in him from the insolence of oppressors. Their insolence is but the noise of strangers; it is like the heat of the sun scorching in the middle of the day; but where is it when the sun is set? The Lord ever was, and ever will be, the Refuge of distressed believers. Having provided them a shelter, he teaches them to flee unto it.

Verses 6-8 The kind reception of repentant sinners, is often in the New Testament likened to a feast. The guests invited are all people, Gentiles as well as Jews. There is that in the gospel which strengthens and makes glad the heart, and is fit for those who are under convictions of sin, and mourning for it. There is a veil spread over all nations, for all sat in darkness. But this veil the Lord will destroy, by the light of his gospel shining in the world, and the power of his Spirit opening men's eyes to receive it. He will raise those to spiritual life who were long dead in trespasses and sins. Christ will himself, in his resurrection, triumph over death. Grief shall be banished; there shall be perfect and endless joy. Those that mourn for sin shall be comforted. Those who suffer for Christ shall have consolations. But in the joys of heaven, and not short of them, will fully be brought to pass this saying, God shall wipe away all tears. The hope of this should now do away over-sorrow, all weeping that hinders sowing. Sometimes, in this world God takes away the reproach of his people from among men; however, it will be done fully at the great day. Let us patiently bear sorrow and shame now; both will be done away shortly.

Verses 9-12 With joy and praise will those entertain the glad tidings of the Redeemer, who looked for him; and with a triumphant song will glorified saints enter into the joy of their Lord. And it is not in vain to wait for him; for the mercy comes at last, with abundant recompence for the delay. The hands once stretched out upon the cross, to make way for our salvation, will at length be stretched forth to destroy all impenitent sinners. Moab is here put for all adversaries of God's people; they shall all be trodden down or threshed. God shall bring down the pride of the enemies by one humbling judgment after another. This destruction of Moab is typical of Christ's victory, and the pulling down of Satan's strong holds. Therefore, beloved brethren, be ye stedfast, unmovable, always abounding in the work of the Lord; for your labour is not in vain in the Lord.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 25

This chapter contains a thanksgiving, or a triumphant song, upon the destruction of antichrist, and the antichristian states, for benefits and blessings bestowed upon the church, and for the setting up of the glorious kingdom of Christ in the Jerusalem state. It begins with a form of praise, and the reason of it in general, Isa 25:1 the particular instances of wonderful things are, the ruin of a certain city described, Isa 25:2 which will issue in the fear and glory of God, Isa 25:3 the great appearance of the Lord for his poor people, in being strength, refuge, and a shadow to them, Isa 25:4,5 a rich feast made for them, Isa 25:6 the removal of the veil from all people, Isa 25:7 the abolition of death, and every affliction, Isa 25:8 the personal appearance of Christ unto salvation, Isa 25:9 the protection of the church, and the certain and utter destruction of her enemies, under the name of Moab, Isa 25:10-12