Jesaja 40

1 Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen.

2 Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de hand des HEEREN dubbel ontvangen heeft voor al haar zonden.

3 Een stem des roependen in de woestijn: Bereidt den weg des HEEREN, maakt recht in de wildernis een baan voor onzen God!

4 Alle dalen zullen verhoogd worden, en alle bergen en heuvelen zullen vernederd worden; en wat krom is, dat zal recht, en wat hobbelachtig is, dat zal tot een vallei gemaakt worden.

5 En de heerlijkheid des HEEREN zal geopenbaard worden; en alle vlees te gelijk zal zien, dat het de mond des HEEREN gesproken heeft.

6 Een stem zegt: Roept! En hij zegt: Wat zal ik roepen? Alle vlees is gras, en al zijn goedertierenheid als een bloem des velds.

7 Het gras verdort, de bloem valt af, als de Geest des HEEREN daarin blaast; voorwaar, het volk is gras.

8 Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat in der eeuwigheid.

9 O Sion, gij verkondigster van goede boodschap, klim op een hogen berg; o Jeruzalem, gij verkondigster van goede boodschap, hef uw stem op met macht, hef ze op, vrees niet, zeg den steden van Juda: Zie hier is uw God!

10 Ziet, de Heere HEERE zal komen tegen den sterke, en Zijn arm zal heersen; ziet, Zijn loon is bij Hem, en Zijn arbeidsloon is voor Zijn aangezicht.

11 Hij zal Zijn kudde weiden gelijk een herder; Hij zal de lammeren in Zijn armen vergaderen, en in Zijn schoot dragen; de zogenden zal Hij zachtjes leiden.

12 Wie heeft de wateren met Zijn vuist gemeten, en van de hemelen met de span de maat genomen, en heeft met een drieling het stof der aarde begrepen, en de bergen gewogen in een waag, en de heuvelen in een weegschaal?

13 Wie heeft den Geest des HEEREN bestierd, en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?

14 Met wien heeft Hij raad gehouden, die Hem verstand zou geven, en Hem zou leren van het pad des rechts, en Hem wetenschap zou leren, en Hem zou bekend maken den weg des veelvoudigen verstands?

15 Ziet, de volken zijn geacht als een druppel van een emmer, en als een stofje van de weegschaal; ziet, Hij werpt de eilanden henen als dun stof!

16 En de Libanon is niet genoegzaam om te branden, en zijn gedierte is niet genoegzaam ten brandoffer.

17 Alle volken zijn als niets voor Hem; en zij worden bij Hem geacht minder dan niet, en ijdelheid.

18 Bij wien dan zult gij God vergelijken, of wat gelijkenis zult gij op Hem toepassen?

19 De werkmeester giet een beeld, en de goudsmid overtrekt het met goud, en giet er zilveren ketenen toe.

20 Die verarmd is, dat hij niet te offeren heeft, die kiest een hout uit, dat niet verrotte; hij zoekt zich een wijzen werkmeester, om een beeld te bereiden, dat niet wankele.

21 Weet gijlieden niet? Hoort gij niet? Is het u van den beginne aan niet bekend gemaakt! Hebt gij op de grondvesten der aarde niet gelet?

22 Hij is het, Die daar zit boven den kloot der aarde, en derzelver inwoners zijn als sprinkhanen; Hij is het, Die de hemelen uitspant als een dunnen doek, en breidt ze uit als een tent, om te bewonen;

23 Die de vorsten te niet maakt; de richters der aarde maakt Hij tot ijdelheid.

24 Ja, zij worden niet geplant, ja, zij worden niet gezaaid, ja, hun afgehouwen stam wortelt niet in de aarde; ook als Hij op hen blazen zal, zo zullen zij verdorren, en een stormwind zal hen als een stoppel wegnemen.

25 Bij wien dan zult gijlieden Mij vergelijken, dien Ik gelijk zij? zegt de Heilige.

26 Heft uw ogen op omhoog, en ziet, Wie deze dingen geschapen heeft; Die in getal hun heir voortbrengt; Die ze alle bij name roept, vanwege de grootheid Zijner krachten, en omdat Hij sterk van vermogen is; er wordt er niet een gemist.

27 Waarom zegt gij dan, o Jakob! en spreekt, o Israel! mijn weg is voor den HEERE verborgen, en mijn recht gaat van mijn God voorbij?

28 Weet gij het niet? Hebt gij niet gehoord, dat de eeuwige God, de HEERE, de Schepper van de einden der aarde, noch moede noch mat wordt? Er is geen doorgronding van Zijn verstand.

29 Hij geeft den moeden kracht, en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien, die geen krachten heeft.

30 De jongen zullen moede en mat worden, en de jongelingen zullen gewisselijk vallen;

31 Maar dien den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden; zij zullen lopen, en niet moede worden; zij zullen wandelen, en niet mat worden.

Jesaja 40 Commentary

Chapter 40

The preaching of the gospel, and glad tidings of the coming of Christ. (1-11) The almighty power of God. (12-17) The folly of idolatry. (18-26) Against unbelief. (27-31)

Verses 1-11 All human life is a warfare; the Christian life is the most so; but the struggle will not last always. Troubles are removed in love, when sin is pardoned. In the great atonement of the death of Christ, the mercy of God is exercised to the glory of his justice. In Christ, and his sufferings, true penitents receive of the Lord's hand double for all their sins; for the satisfaction Christ made by his death was of infinite value. The prophet had some reference to the return of the Jews from Babylon. But this is a small event, compared with that pointed out by the Holy Ghost in the New Testament, when John the Baptist proclaimed the approach of Christ. When eastern princes marched through desert countries, ways were prepared for them, and hinderances removed. And may the Lord prepare our hearts by the teaching of his word and the convictions of his Spirit, that high and proud thoughts may be brought down, good desires planted, crooked and rugged tempers made straight and softened, and every hinderance removed, that we may be ready for his will on earth, and prepared for his heavenly kingdom. What are all that belongs to fallen man, or all that he does, but as the grass and the flower thereof! And what will all the titles and possessions of a dying sinner avail, when they leave him under condemnation! The word of the Lord can do that for us, which all flesh cannot. The glad tidings of the coming of Christ were to be sent forth to the ends of the earth. Satan is the strong man armed; but our Lord Jesus is stronger; and he shall proceed, and do all that he purposes. Christ is the good Shepherd; he shows tender care for young converts, weak believers, and those of a sorrowful spirit. By his word he requires no more service, and by his providence he inflicts no more trouble, than he will strengthen them for. May we know our Shepherd's voice, and follow him, proving ourselves his sheep.

Verses 12-17 All created beings shrink to nothing in comparison with the Creator. When the Lord, by his Spirit, made the world, none directed his Spirit, or gave advice what to do, or how to do it. The nations, in comparison of him, are as a drop which remains in the bucket, compared with the vast ocean; or as the small dust in the balance, which does not turn it, compared with all the earth. This magnifies God's love to the world, that, though it is of such small account and value with him, yet, for the redemption of it, he gave his only-begotten Son, ( John 3:16 ) . The services of the church can make no addition to him. Our souls must have perished for ever, if the only Son of the Father had not given himself for us.

Verses 18-26 Whatever we esteem or love, fear or hope in, more than God, that creature we make equal with God, though we do not make images or worship them. He that is so poor, that he has scarcely a sacrifice to offer, yet will not be without a god of his own. They spared no cost upon their idols; we grudge what is spent in the service of our God. To prove the greatness of God, the prophet appeals to all ages and nations. Those who are ignorant of this, are willingly ignorant. God has the command of all creatures, and of all created things. The prophet directs us to use our reason as well as our senses; to consider who created the hosts of heaven, and to pay our homage to Him. Not one fails to fulfil his will. And let us not forget, that He spake all the promises, and engaged to perform them.

Verses 27-31 The people of God are reproved for their unbelief and distrust of God. Let them remember they took the names Jacob and Israel, from one who found God faithful to him in all his straits. And they bore these names as a people in covenant with Him. Many foolish frets, and foolish fears, would vanish before inquiry into the causes. It is bad to have evil thoughts rise in our minds, but worse to turn them into evil words. What they had known, and had heard, was sufficient to silence all these fears and distrusts. Where God had begun the work of grace, he will perfect it. He will help those who, in humble dependence on him, help themselves. As the day, so shall the strength be. In the strength of Divine grace their souls shall ascend above the world. They shall run the way of God's commandments cheerfully. Let us watch against unbelief, pride, and self-confidence. If we go forth in our own strength, we shall faint, and utterly fall; but having our hearts and our hopes in heaven, we shall be carried above all difficulties, and be enabled to lay hold of the prize of our high calling in Christ Jesus.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 40

This chapter treats of the comforts of God's people; of the forerunner and coming of the Messiah; of his work, and the dignity of his person; of the folly of making idols, and of the groundless complaints of the church of God. The consolations of God's people, by whom to be administered, and the matter, ground, and reason of them, Isa 40:1,2. John the Baptist, the harbinger of Christ, is described by his work and office, and the effects of it; it issuing in the humiliation of some, and the exaltation of others, and in the revelation of the glory of Christ, Isa 40:3-5, then follows an order to every minister of the Gospel what he should preach and publish; the weakness and insufficiency of men to anything that is spiritually good; their fading and withering goodliness, which is to be ascribed to the blowing of the Spirit of God upon it; and the firmness and constancy of the word of God is declared, Isa 40:6-8, next the apostles of Christ in Jerusalem are particularly exhorted to publish fervently and openly the good tidings of the Gospel; to proclaim the coming of Christ, the manner of it, and the work he came about; and to signify his faithful discharge of his office as a shepherd, Isa 40:9-11, the dignity of whose person is set forth by his almighty power, by his infinite wisdom, and by the greatness of his majesty, in comparison of which all nations and things are as nothing, Isa 40:12-17 and then the vanity of framing any likeness to God, and of forming idols for worship, is observed, Isa 40:18-25, and from the consideration of the divine power in creation and upholding all things, the church of God is encouraged to expect renewed strength and persevering grace, and is blamed for giving way to a distrustful and murmuring spirit, Isa 40:26-31.