Job 22

1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

2 Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de verstandige voordelig zijn.

3 Is het voor den Almachtige nuttigheid, dat gij rechtvaardig zijt; of gewin, dat gij uw wegen volmaakt?

4 Is het om uw vreze, dat Hij u bestraft, dat Hij met u in het gericht komt?

5 Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheden geen einde?

6 Want gij hebt uw broederen zonder oorzaak pand afgenomen, en de klederen der naakten hebt gij uitgetogen.

7 Den moede hebt gij geen water te drinken gegeven, en van den hongerige hebt gij het brood onthouden.

8 Maar was er een man van geweld, voor dien was het land, en een aanzienlijk persoon woonde daarin.

9 De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn verbrijzeld.

10 Daarom zijn strikken rondom u, en vervaardheid heeft u haastelijk beroerd.

11 Of gij ziet de duisternis niet, en des water overvloed bedekt u.

12 Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.

13 Daarom zegt gij: Wat weet er God van? Zal Hij door de donkerheid oordelen?

14 De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij bewandelt den omgang der hemelen.

15 Hebt gij het pad der eeuw waargenomen, dat de ongerechtige lieden betreden hebben?

16 Die rimpelachtig gemaakt zijn, als het de tijd niet was; een vloed is over hun grond uitgestort;

17 Die zeiden tot God: Wijk van ons! En wat had de Almachtige hun gedaan?

18 Hij had immers hun huizen met goed gevuld; daarom is de raad der goddelozen verre van mij.

19 De rechtvaardigen zagen het, en waren blijde, en de onschuldige bespotte hen;

20 Dewijl onze stand niet verdelgd is, maar het vuur hun overblijfsel verteerd heeft.

21 Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede overkomen.

22 Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.

23 Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; doe het onrecht verre van uw tenten.

24 Dan zult gij het goud op het stof leggen, en het goud van Ofir bij den rotssteen der beken;

25 Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig zilver zijn;

26 Want dan zult gij u over den Almachtige verlustigen, en gij zult tot God uw aangezicht opheffen.

27 Gij zult tot Hem ernstiglijk bidden, en Hij zal u verhoren; en gij zult uw geloften betalen.

28 Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw wegen zal het licht schijnen.

29 Als men iemand vernederen zal, en gij zeggen zult: Het zij verhoging; dan zal God den nederige van ogen behouden.

30 Ja, Hij zal dien bevrijden, die niet onschuldig is, want hij wordt bevrijd door de zuiverheid uwer handen.

Job 22 Commentary

Chapter 22

Eliphaz shows that a man's goodness profits not God. (1-4) Job accused of oppression. (5-14) The world before the flood. (15-20) Eliphaz exhorts Job to repentance. (21-30)

Verses 1-4 Eliphaz considers that, because Job complained so much of his afflictions, he thought God was unjust in afflicting him; but Job was far from thinking so. What Eliphaz says, is unjustly applied to Job, but it is very true, that when God does us good it is not because he is indebted to us. Man's piety is no profit to God, no gain. The gains of religion to men are infinitely greater than the losses of it. God is a Sovereign, who gives no account of his conduct; but he is perfectly wise, just, faithful, good, and merciful. He approves the likeness of his own holiness, and delights in the fruits of his Spirit; he accepts the thankful services of the humble believer, while he rejects the proud claim of the self-confident.

Verses 5-14 Eliphaz brought heavy charges against Job, without reason for his accusations, except that Job was visited as he supposed God always visited every wicked man. He charges him with oppression, and that he did harm with his wealth and power in the time of his prosperity.

Verses 15-20 Eliphaz would have Job mark the old way that wicked men have trodden, and see what the end of their way was. It is good for us to mark it, that we may not walk therein. But if others are consumed, and we are not, instead of blaming them, and lifting up ourselves, as Eliphaz does here, we ought to be thankful to God, and take it for a warning.

Verses 21-30 The answer of Eliphaz wrongly implied that Job had hitherto not known God, and that prosperity in this life would follow his sincere conversion. The counsel Eliphaz here gives is good, though, as to Job, it was built upon a false supposition that he was a stranger and enemy to God. Let us beware of slandering our brethren; and if it be our lot to suffer in this manner, let us remember how Job was treated; yea, how Jesus was reviled, that we may be patient. Let us examine whether there may not be some colour for the slander, and walk watchfully, so as to be clear of all appearances of evil.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JOB 22

This chapter contains the third and last reply of Eliphaz to Job, in which he charges him with having too high an opinion of himself, of his holiness and righteousness, as if God was profited by it, and laid thereby under obligation to him, whereas he was not, Job 22:1-3; and as if he reproved and chastised him, because of his fear of him, whereas it was because of his sins, Job 22:4,5; an enumeration of which he gives, as of injustice, oppression, cruelty to the poor, and even of atheism and infidelity, for which snares and fears were around him, and various calamities, Job 22:6-14; and compares his way and course of life to that of the men of the old world, and the inhabitants of Sodom and Gomorrah, and suggests that his end would be like theirs, unless he repented, Job 22:15-20; and then concludes with an exhortation to him to return to God by repentance, and to reform, when he should see happy times again, and enjoy much outward and inward prosperity, and be an instrument of doing much good to many, Job 22:21-30.