Amos 7:1-9

1 De Heere HEERE deed mij aldus zien; en ziet, Hij formeerde sprinkhanen, in het begin des opkomens van het nagras; en ziet, het was het nagras, na des konings afmaaiingen.

2 En het geschiedde, als zij het kruid des lands geheel zouden hebben afgegeten, dat ik zeide: Heere HEERE! vergeef toch; wie zou er van Jakob blijven staan; want hij is klein!

3 Toen berouwde zulks den HEERE; het zal niet geschieden, zeide de HEERE.

4 Wijders deed mij de Heere HEERE aldus zien; en ziet, de Heere HEERE riep uit, dat Hij wilde twisten met vuur; en het verteerde een groten afgrond, ook verteerde het een stuk lands.

5 Toen zeide ik: Heere HEERE! houd toch op; wie zou er van Jakob blijven staan; want hij is klein!

6 Toen berouwde zulks den HEERE. Ook dit zal niet geschieden, zeide de Heere HEERE.

7 Nog deed Hij mij aldus zien; en ziet, de Heere stond op een muur, die naar het paslood gemaakt was, en een paslood was in Zijn hand.

8 En de HEERE zeide tot mij: Wat ziet gij, Amos? En ik zeide: Een paslood. Toen zeide de HEERE: Zie, Ik zal het paslood stellen in het midden van Mijn volk Israel; Ik zal het voortaan niet meer voorbijgaan.

9 Maar Izaks hoogten zullen verwoest, en Israels eigendommen verstoord worden; en Ik zal tegen Jerobeams huis opstaan met het zwaard.

Amos 7:1-9 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO AMOS 7

In this and the two following chapters are the visions of Amos, in number five; three of which are contained in this chapter, and with which it begins. The first is of the grasshoppers or locusts eating up the later grass of the land, which are stopped at the intercession of the prophet, Am 7:1-3; the second is of fire the Lord called for to contend by, whose devouring flames are made to cease by the same interposition, Am 7:4-6; and the other is of the plumbline, signifying the utter destruction of the people of Israel, according to the righteous judgment of God, Am 7:7-9; upon the delivery of which prophecies and visions, the priest of Bethel forms a charge against the prophet to the king; and advises Amos to flee into Judea, and prophesy there, and not at Bethel, being willing to be rid of him at any rate, Am 7:10-13; next follows the prophet's vindication of himself showing his divine call to the prophetic office, and his mission and express order he had from the Lord to prophesy unto Israel, Am 7:14,15; and concludes with a denunciation of divine judgments on the priest's family, and upon the whole land of Israel, Am 7:16,17.