Ezechiël 18:8-18

8 Niet geeft op woeker, noch overwinst neemt, zijn hand van onrecht afkeert, waarachtig recht tussen den een en den anderen oefent;

9 In Mijn inzettingen wandelt, en Mijn rechten onderhoudt, om trouwelijk te handelen; die rechtvaardige zal gewisselijk leven, spreekt de Heere HEERE.

10 Heeft hij nu een zoon gewonnen, die een inbreker is, die bloed vergiet, die zijn broeder doet een van deze dingen;

11 En die al die dingen niet doet; maar eet ook op de bergen, en verontreinigt de huisvrouw zijns naasten;

12 Verdrukt den ellendige en den nooddruftige, rooft veel roofs, geeft het pand niet weder, en heft zijn ogen op tot de drekgoden, doet gruwel;

13 Geeft op woeker, en neemt overwinst; zou die leven? Hij zal niet leven, al die gruwelen heeft hij gedaan; hij zal voorzeker gedood worden; zijn bloed zal op hem zijn!

14 Ziet nu, heeft hij een zoon gewonnen, die al de zonden zijn vaders, die hij doet, aanziet, en toeziet, dat hij dergelijke niet doet;

15 Niet eet op de bergen, noch zijn ogen opheft tot de drekgoden van het huis Israels, de huisvrouw zijns naasten niet verontreinigt;

16 En niemand verdrukt, het pand niet behoudt, en geen roof rooft, zijn brood den hongerige geeft, en den naakte met kleding bedekt;

17 Zijn hand van den ellendige afhoudt, geen woeker noch overwinst neemt, Mijn rechten doet, en in Mijn inzettingen wandelt; die zal niet sterven om de ongerechtigheid zijns vaders; hij zal gewisselijk leven.

18 Zijn vader, dewijl hij met onderdrukking onderdrukt heeft, des broeders goed geroofd heeft, en gedaan heeft, dat niet goed was in het midden zijner volken; ziet daar, hij zal sterven in zijn ongerechtigheid.

Ezechiël 18:8-18 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO EZEKIEL 18

This chapter contains an answer to an objection of the Jews to the dealings of God with them in a providential way. The objection is expressed in a proverb of common use among them, and complained of as being without cause, Eze 18:1,2; however, for the future, no occasion should be given them to use it; for, though God could justify his proceedings upon the foot of his sovereignty, all souls being his; yet he was determined none but the sinner himself should suffer, Eze 18:3,4; and puts various cases for the illustration and vindication of his proceedings; as that a just man, who is described by his proper characters, as abstaining from several sins specified, and doing what is right and good, should surely live, Eze 18:5-9; but that the son of such a just man, being the reverse of his father's character, should surely die, Eze 18:10-13; and again, the son of such a wicked man, observing the heinousness of his father's sins, and abstaining from them, though his father should die in his iniquities, he should not die for them, but live, Eze 18:14-18; by which it appears that the dealings of God with the Jews were not according to the proverb used by them, but quite agreeable to his resolution; that the sinner, be he a father or a son, shall die for his own sins; and that the righteous man's righteousness shall be upon him, and the wicked man's sin upon him, and accordingly both shall be dealt with, Eze 18:19,20; which is further illustrated by a wicked man's turning from his sinful course, and doing righteousness, and living in that righteousness he has done; which is more agreeable to God that he should live, and not die in sin, Eze 18:21-23; and by a righteous man turning from his righteousness, and living a vicious life, and dying in it, Eze 18:24; from both which instances this conclusion follows, that God is to be justified; and that his ways are equal, and the Jews' ways were unequal, and their complaint unjust, Eze 18:25; and the same instances are repeated in a different order, and the same conclusion formed, Eze 18:26-29; upon which the Lord determines to judge them according to their own ways, their personal actions, good or bad; and exhorts them to repentance and reformation; and closes with a pathetic expostulation, with them, Eze 18:30-32.