Genesis 43:2-12

2 Zo geschiedde het, als zij den leeftocht, dien zij uit Egypte gebracht hadden, opgegeten hadden, dat hun vader tot hen zeide: Keert wederom, koopt ons een weinig spijze.

3 Toen sprak Juda tot hem, zeggende: Die man heeft ons op het hoogste betuigd, zeggende: Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat uw broeder met u is.

4 Indien gij onzen broeder met ons zendt, wij zullen aftrekken, en u spijze kopen;

5 Maar indien gij hem niet zendt, wij zullen niet aftrekken; want die man heeft tot ons gezegd: Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat uw broeder met u is.

6 En Israel zeide: Waarom hebt gij zo kwalijk aan mij gedaan, dat gij dien man te kennen gaaft, of gij nog een broeder hadt?

7 En zij zeiden: Die man vraagde zeer nauw naar ons, en naar onze maagschap, zeggende: Leeft uw vader nog; hebt gij nog een broeder? Zo gaven wij het hem te kennen, volgens diezelfde woorden; hebben wij juist geweten, dat hij zeggen zou: Brengt uw broeder af?

8 Toen zeide Juda tot Israel, zijn vader: Zend den jongeling met mij, zo zullen wij ons opmaken en reizen, opdat wij leven en niet sterven, noch wij, noch gij, noch onze kinderkens.

9 Ik zal borg voor hem zijn; van mijn hand zult gij hem eisen; indien ik hem tot u niet breng en hem voor uw aangezicht stel, zo zal ik alle dagen tegen u gezondigd hebben!

10 Want hadden wij niet gezuimd, voorwaar, wij waren alreeds tweemaal wedergekomen.

11 Toen zeide Israel, hun vader, tot hen: Is het nu alzo, zo doet dit; neemt van het loffelijkste dezes lands in uwe vaten, en brengt dien man een geschenk henen af: een weinig balsem, en een weinig honig, specerijen en mirre, terpentijnnoten en amandelen.

12 En neemt dubbel geld in uw hand; en brengt het geld, hetwelk in den mond uwer zakken wedergekeerd is, weder in uw hand; misschien is het een feil.

Genesis 43:2-12 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO GENESIS 43

This chapter informs us how that the famine continued in the land of Canaan, and the corn that Jacob's family had from Egypt being consumed, Jacob pressed his sons to go down for more, which they refused to do, unless Benjamin was sent with them, for whose safety Judah offered to become a surety, Ge 43:1-10; Jacob with reluctance was prevailed upon to let him go, and dismissed them with a present to the governor of Egypt, and with double money to buy corn with, and with his blessing upon them, Ge 43:11-14; upon which they set out for Egypt; and when they came into the presence of Joseph, he seeing Benjamin with them, ordered his steward to have them to his house, and get dinner ready, it being his pleasure that they should dine with him that day, Ge 43:15-17; this threw them into a fright, supposing they were going to be called to an account for the money they found in their sacks; wherefore they related to the steward very particularly the whole of that affair, who bid them not be uneasy, for he had had their money; and as a proof that things would go well with them, brought Simeon out to them, and treated them very kindly and gently, Ge 43:18-24; and having got their present ready against Joseph came home, they delivered it to him with great veneration and submission; who asked of the welfare of their father, and whether that was not their younger brother they spoke of, the sight of whom so affected him, that he was obliged in haste to retire to his chamber, and weep, Ge 43:25-30; and having washed his face, and composed himself, he returned and ordered dinner to be brought, which was set on different tables, one for himself and the Egyptians, and the other for his brethren, whom he placed according to their age, to their great surprise; and sent them messes from his table to each, and to Benjamin five times more than the rest, and they were so liberally entertained, that they became cheerful and merry, Ge 43:31-34.