6
En als deze stem geschied was, kwam de menigte samen, en werd beroerd, want een iegelijk hoorde hen in zijn eigen taal spreken.
7
En zij ontzetten zich allen, en verwonderden zich, zeggende tot elkander: Ziet, zijn niet alle dezen, die daar spreken, Galileers?
8
En hoe horen wij hen een iegelijk in onze eigen taal, in welke wij geboren zijn?
9
Parthers, en Meders, en Elamieten, en de inwoners zijn van Mesopotamie, en Judea, en Cappadocie, Pontus en Azie.
10
En Frygie, en Pamfylie, Egypte, en de delen van Libye, hetwelk bij Cyrene ligt, en uitlandse Romeinen, beiden Joden en Jodengenoten;
11
Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze talen de grote werken Gods spreken.
12
En zij ontzetten zich allen, en werden twijfelmoedig, zeggende, de een tegen den ander: Wat wil toch dit zijn?
13
En anderen, spottende, zeiden: Zij zijn vol zoeten wijns.
14
Maar Petrus, staande met de elven, verhief zijn stem, en sprak tot hen: Gij Joodse mannen, en gij allen, die te Jeruzalem woont, dit zij u bekend, en laat mijn woorden tot uw oren ingaan.
15
Want deze zijn niet dronken, gelijk gij vermoedt; want het is eerst de derde ure van de dag.
16
Maar dit is het, wat gesproken is door den profeet Joel: