Jeremia 31:14-24

14 En Ik zal de ziel der priesteren met vettigheid dronken maken; en Mijn volk zal met Mijn goed verzadigd worden, spreekt de HEERE.

15 Zo zegt de HEERE: Er is een stem gehoord in Rama, een klage, een zeer bitter geween; Rachel weent over haar kinderen; zij weigert zich te laten troosten over haar kinderen, omdat zij niet zijn.

16 Zo zegt de HEERE: Bedwing uw stem van geween, en uw ogen van tranen; want er is loon voor uw arbeid, spreekt de HEERE; want zij zullen uit des vijands land wederkomen.

17 En er is verwachting voor uw nakomelingen, spreekt de HEERE; want uw kinderen zullen wederkomen tot hun landpale.

18 Ik heb wel gehoord, dat zich Efraim beklaagt, zeggende: Gij hebt mij getuchtigd, en ik ben getuchtigd geworden als een ongewend kalf. Bekeer mij, zo zal ik bekeerd zijn, want Gij zijt de HEERE, mijn God!

19 Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner jeugd gedragen heb.

20 Is niet Efraim Mij een dierbare zoon, is hij Mij niet een troetelkind? Want sinds Ik tegen hem gesproken heb, denk Ik nog ernstelijk aan hem; daarom rommelt Mijn ingewand over hem; Ik zal Mij zijner zekerlijk ontfermen, spreekt de HEERE.

21 Richt u merktekenen op, stel u spitse pilaren, zet uw hart op de baan, op den weg, dien gij gewandeld hebt; keer weder, o jonkvrouw Israels, keer weder tot deze uw steden!

22 Hoe lang zult gij u onttrekken, gij afkerige dochter? Want de HEERE heeft wat nieuws op de aarde geschapen: de vrouw zal den man omvangen.

23 Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Dit woord zullen zij nog zeggen in het land van Juda, en in zijn steden, als Ik hun gevangenis wenden zal: De HEERE zegene u, gij woning der gerechtigheid, gij berg der heiligheid!

24 En Juda, mitsgaders al zijn steden, zullen te zamen daarin wonen; de akkerlieden, en die met de kudde reizen.

Jeremia 31:14-24 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 31

This chapter is connected with the former, respects the same times, and is full of prophecies and promises of spiritual blessings; of the coming of Christ; of the multiplication of his people, and the increase of their joy; of the conversion of the Gentiles; of the covenant of grace; and of the stability of the saints. It begins with the principal promise of the covenant, confirmed by past experience, of divine goodness, and with a fresh declaration of God's everlasting love, Jer 31:1-3; an instance of which would appear, in planting vines or churches in Samaria, the metropolis of Ephraim or the ten tribes, under the ministry of the apostles, the watchmen, on Mount Ephraim; whereby the Israel of God would be built, beautified, and made to rejoice, Jer 31:4-6; yea, it would be matter of joy to all that heard of it; since, notwithstanding distance and other difficulties, a great number should come to Christ, and to his church, drawn by the Father's love to them, and as owing to the relation he stands in to them, Jer 31:7-9; redemption out of the hands of Satan, and every spiritual enemy, must be published among the Gentiles; which would cause great joy, and give great satisfaction to the priests and people of the Lord, expressed by various metaphors, Jer 31:10-14; and though, upon the birth of the Redeemer, there would be an event, which might tend to damp the joy of saints on account of it, the murder of the infants at Bethlehem; yet some things are said to encourage faith, hope, and joy, and to abate sorrow and weeping, Jer 31:15-17; Ephraim's affliction, and behaviour under it, his repentance and reception, are recorded, Jer 31:18-20; backsliding Israel are called upon to return, in consideration of the birth of the Messiah, Jer 31:21,22; the happy and flourishing estate of the people of God is promised; all which were made known to the prophet by a dream in the night, Jer 31:23-26; and fresh promises are made, that the Lord would do them good, and not punish the children for their fathers' sins, but everyone for their own, Jer 31:28-30; and then an account is given of the new covenant of grace, as distinct from the old, and of the articles of it; the inscription of the law in the heart, spiritual knowledge of the Lord, and remission of sin, Jer 31:31-34; then follow assurances of the everlasting continuance of the true Israel and church of God, Jer 31:35-37; and the chapter is concluded with a promise of rebuilding the city of Jerusalem, and of the holiness of it, and of its abiding for ever, Jer 31:38-40.