Jesaja 14:23-32

23 En Ik zal hen stellen tot een erve der nachtuilen, en tot waterpoelen; en Ik zal hen met een bezem des verderfs uitvagen, spreekt de HEERE der heirscharen.

24 De HEERE der heirscharen heeft gezworen, zeggende: Indien niet, gelijk Ik gedacht heb, het alzo geschiede, en gelijk Ik beraadslaagd heb, het bestaan zal!

25 Dat Ik Assur in Mijn land zal verbreken, en hem op Mijn bergen vertreden; opdat zijn juk van hen afwijke, en zijn last van hun schouder wijke.

26 Dit is de raadslag, die beraadslaagd is over dat ganse land; en dit is de hand, die uitgestrekt is over alle volken.

27 Want de HEERE der heirscharen heeft het in Zijn raad besloten, wie zal het dan breken? en Zijn hand is uitgestrekt, wie zal ze dan keren?

28 In het jaar, toen de koning Achaz stierf, geschiedde deze last.

29 Verheug u niet, gij gans Palestina! dat de roede die u sloeg, gebroken is; want uit de wortel der slang zal een basilisk voortkomen, en haar vrucht zal een vurige vliegende draak zijn.

30 En de eerstgeborenen der armen zullen weiden, en de nooddruftigen zullen zeker nederliggen; uw wortel daarentegen zal Ik door den honger doden, en uw overblijfsel zal hij ombrengen.

31 Huil, gij poort, schreeuw, gij stad! gij zijt gesmolten, gij gans Palestina! want van het noorden komt een rook, en er is geen eenzame in zijn samenkomsten.

32 Wat zal men dan antwoorden den boden des volks? Dat de HEERE Sion gegrond heeft, opdat de bedrukten Zijns volks een toevlucht daarin hebben zouden.

Jesaja 14:23-32 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ISAIAH 14

This chapter contains prophecies of the restoration of the Jews, of the fall of the king of Babylon, and the destruction of the Assyrian empire, and of the ruin of Palestine. The moving cause of the restoration of the Jews, and their settlement in their own land, is the distinguishing mercy of God towards them; the accomplishment of it, proselytes joined unto them; the means, people of other nations, who should bring them into it, and whom they should possess and rule over; and the consequence of it, rest from sorrow, fear, and hard bondage, Isa 14:1-3 upon which they are introduced as taking up a proverb, or a triumphant song, concerning the king of Babylon, wondering at his fall, and ascribing it to the Lord, Isa 14:4,5 representing the inhabitants of the earth, and great men of it, as at peace, and rest, and rejoicing, who before were continually disturbed, and smitten by him, Isa 14:6-8 introducing the dead, and those in hell, meeting him, and welcoming him into their regions, with taunts and jeers; upbraiding him with his weakness, shame, and disgrace he was come into; putting him in mind of his former pomp and splendour, pride, arrogance, and haughtiness, Isa 14:9-15 spectators are brought in, as amazed at the low, mean, and despicable condition he was brought into, considering what he had done in the world, in kingdoms and cities, but was now denied a burial, when other kings lay in their pompous sepulchres, Isa 14:16-20 and then it is foretold that that whole royal family should be cut off, and Babylon, the metropolis of his kingdom, should be utterly destroyed, Isa 14:21-23 all which was settled and fixed by the purpose of God, which could not be made void, Isa 14:24-27 and next follows a prophecy of the destruction of Palestine; the date of the prophecy is given Isa 14:28 the inhabitants of Palestine are bid not to rejoice at the death of one of the kings of Judah, since another should arise, who would be fatal to them, Isa 14:29 and while the Jews would be in safety, they would be destroyed by famine and war, Isa 14:30,31 from all which it would appear, and it might be told the messengers of the nations, or any inquiring persons, that Zion is of the Lord's founding, and under his care and protection, and that his people have great reason and encouragement to trust in him, Isa 14:32.