Jesaja 51:13-23

13 En vergeet den HEERE, Die u gemaakt heeft, Die de hemelen heeft uitgebreid, en de aarde gegrond heeft, en vreest geduriglijk den gansen dag, vanwege de grimmigheid des benauwers, wanneer hij zich bereidt om te verderven? Waar is dan de grimmigheid des benauwers?

14 De omzwevende gevangene zal haastelijk los gelaten worden; en hij zal in den kuil niet sterven, en zijn brood zal hem niet ontbreken.

15 Want Ik ben de HEERE, uw God, Die de zee klieft, dat haar golven bruisen; HEERE der heirscharen is Zijn Naam.

16 En Ik leg Mijn woorden in uw mond, en bedek u onder de schaduw Mijner hand; om den hemel te planten, en om de aarde te gronden, en om te zeggen tot Sion: Gij zijt Mijn volk.

17 Waak op, waak op, sta op, Jeruzalem! gij, die gedronken hebt van de hand des HEEREN den beker Zijner grimmigheid; den droesem van den beker der zwijmeling hebt gij gedronken, ja, uitgezogen.

18 Er is niemand van al de kinderen, die zij gebaard heeft, die haar zachtjes leidt; en niemand van al de kinderen, die zij opgevoed heeft, die haar bij de hand grijpt.

19 Deze twee dingen zijn u wedervaren, wie heeft medelijden met u? Er is verwoesting, en verbreking, en honger, en zwaard, door wien zal Ik u troosten?

20 Uw kinderen zijn in bezwijming gevallen, zij liggen vooraan op alle straten, gelijk een wilde os in het net; zij zijn vol van de grimmigheid des HEEREN, van de schelding uws Gods.

21 Daarom hoort nu dit, gij bedrukten! en gij dronkenen, maar niet van wijn!

22 Alzo zegt uw Heere, de HEERE en uw God, Die Zijns volks zaak twisten zal: Zie, Ik neem den beker der zwijmeling van uw hand, den droesem van den beker Mijner grimmigheid; gij zult dien voortaan niet meer drinken.

23 Maar Ik zal hem dien, die u bedroefd hebben, in de hand zetten, die tot uw ziel zeiden: Buig u neder, dat wij over u gaan; en gij legdet uw rug neder als aarde, en als een straat dergenen, die daarover gaan.

Jesaja 51:13-23 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ISAIAH 51

This chapter gives the church and people of God reason to expect comfortable times and certain salvation, though they had many enemies. They are directed to look to Abraham and Sarah, signified by the rock and hole of the pit, and observe how he was called alone, blessed and increased; which should be improved as an argument to strengthen their faith, that God could and would bless and increase his church, though in a low estate, and bring it into a flourishing one, Isa 51:1-3. They are assured of the publication of the Gospel, expressed by the law, doctrine, and judgment of the Lord; by which means the righteousness and salvation of Christ should be brought nigh to them, as the object of their trust and confidence, Isa 51:4,5, and also of the perpetuity of his righteousness and salvation, when the heavens, and the earth, and the inhabitants of it, should decay, even their revilers and persecutors, and therefore they need not fear their reproaches and revilings, Isa 51:6-8, upon which follows a prayer of faith, that the Lord would exert his power as in former times, when he destroyed the Egyptians, and dried up the Red sea for Israel to pass through, the ransomed of the Lord; from whence it might be concluded, that the redeemed of the Lord would be brought into a very comfortable condition again, Isa 51:9-11 wherefore they had no reason to be afraid of men, since the Lord, the Maker of heaven and earth, would deliver, comfort, and establish them, of which he assured them by his prophet, Isa 51:12-16, and though Jerusalem and her sons were, or would be, in a very distressed condition, through the sword and famine, which is described, Isa 51:17-20, yet they should be delivered out of it, and their persecutors should be brought into the same, Isa 51:21-23.