Job 37:10-20

10 Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.

11 Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.

12 Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.

13 Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.

14 Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.

15 Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?

16 Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?

17 Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?

18 Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?

19 Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.

20 Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.

Job 37:10-20 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 37

Elihu in this chapter proceeds to show the greatness of God as it appears in other of his works of nature, which greatly affected him, and to an attention to which he exhorts others, Job 37:1,2; particularly thunder and lightning, the direction, extent, and order of which he observes, Job 37:3,4; and then suggests that besides these there are other great things done by him, incomprehensible and unknown in various respects; as the snow, and rain, lesser and greater, which come on the earth at his command, and have such effect on men as to seal up their hands, and on the beasts of the field as to cause them to retire to their dens, and there remain, Job 37:5-8; and then he goes on to take notice of wind, and frost, and the clouds, and dispersion of them; their use and ends, whether in judgment or mercy, Job 37:9-13; and then calls on Job to consider these wondrous works of God, and remark how ignorant men are of the disposition of clouds for the rainbow; of the balancing of them; of the heat and quietness that come by the south wind, and of the firmness of the sky, Job 37:14-21; and from all this he concludes the terrible majesty, unsearchable nature of God, the excellency of his power and justice; and that men therefore should and do fear him, who is no respecter of persons, Job 37:21-23.