Job 3:7-17

7 Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

8 Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

9 Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

10 Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

11 Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

12 Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

13 Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

14 Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

15 Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

16 Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

17 Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

Job 3:7-17 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 3

In this chapter we have an account of Job's cursing the day of his birth, and the night of his conception; Job 3:1-3; first the day, to which he wishes the most extreme darkness, Job 3:4,5; then the night, to which he wishes the same and that it might be destitute of all joy, and be cursed by others as well as by himself, Job 3:6-9; The reasons follow, because it did not prevent his coming into the world, and because he died not on it, Job 3:10-12; which would, as he judged, have been an happiness to him; and this he illustrates by the still and quiet state of the dead, the company they are with, and their freedom from all trouble, oppression, and bondage, Job 3:13-19; but however, since it was otherwise with him, he desires his life might not be prolonged, and expostulates about the continuance of it, Job 3:20-23; and this by reason of his present troubles, which were many and great, and came upon him as he feared they would, and which had made him uneasy in his prosperity, Job 3:24-26.