Maleachi 2:2-12

2 Indien gij het niet zult horen, en indien gij het niet zult ter harte nemen, om Mijn Naam eer te geven, zegt de HEERE der heirscharen, zo zal Ik den vloek onder u zenden, en Ik zal uw zegeningen vervloeken; ja, Ik heb ook alrede elkeen derzelve vervloekt, omdat gij het niet ter harte neemt.

3 Ziet, Ik zal u het zaad verderven; en Ik zal drek op uw aangezichten strooien, den drek uwer feesten, zodat men u met denzelven wegnemen zal.

4 Dan zult gij weten, dat Ik dit gebod tot u gezonden heb; opdat Mijn verbond met Levi zij, zegt de HEERE der heirscharen.

5 Mijn verbond met hem was het leven, en de vrede; en Ik gaf hem die tot een vreze; en hij vreesde Mij, en hij werd om Mijns Naams wil verschrikt.

6 De wet der waarheid was in zijn mond, en er werd geen onrecht in zijn lippen gevonden; hij wandelde met Mij in vrede en in rechtmatigheid, en hij bekeerde er velen van ongerechtigheid.

7 Want de lippen der priesters zullen de wetenschap bewaren, en men zal uit zijn mond de wet zoeken; want hij is een engel des HEEREN der heirscharen.

8 Maar gij zijt van den weg afgeweken, gij hebt er velen doen struikelen in de wet, gij hebt het verbond met Levi verdorven, zegt de HEERE der heirscharen.

9 Daarom heb Ik ook u verachtelijk en onwaard gemaakt voor het ganse volk, dewijl gij Mijn wegen niet houdt, maar het aangezicht aanneemt in de wet.

10 Hebben wij niet allen een Vader? Heeft niet een God ons geschapen? Waarom handelen wij dan trouwelooslijk de een tegen den ander, ontheiligende het verbond onzer vaderen?

11 Juda handelt trouwelooslijk, en er wordt een gruwel gedaan in Israel, en in Jeruzalem; want Juda ontheiligt de heiligheid des HEEREN, welke Hij liefheeft; want hij heeft de dochters eens vreemden gods getrouwd.

12 De HEERE zal den man, die zulks doet, uitroeien uit de hutten van Jakob, dien, die waakt, en dien, die antwoordt, en die den HEERE der heirscharen spijsoffer brengt.

Maleachi 2:2-12 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO MALACHI 2

This chapter contains a reproof both of priests and people for their sins. It begins with the priests, Mal 2:1 and threatens, in case they attend not to glorify the name of the Lord, they and their blessings should be cursed, their seed corrupted, dung spread upon them, and they took away with it, Mal 2:2,3 and the end of this commandment being sent them, of giving glory to the name of God, was that the covenant might appear to be with Levi, or him that was typified by him, Mal 2:4 of which covenant some account is given, with the reason why the blessings of it were given to him, with whom it was, Mal 2:5 who is described by the true doctrine he preached; by the purity of his lips; by the peaceableness and righteousness of his walk and conversation; and by his usefulness and success in turning many from sin, Mal 2:6 and it being part of the priest's office to preserve true knowledge, and communicate it, it is the duty of the people to seek to him for it; since he is the messenger of the Lord, Mal 2:7 but as for the priests of those times the prophet respects, they were apostates from the way of the Lord; made others to stumble at the law, and corrupted the covenant; and therefore became contemptible, base, and mean, in the sight of the people, Mal 2:8,9 who are next reproved for their marrying with those of other nations, idolatrous persons; and using polygamy and divorces, which were a profanation of the covenant of their fathers; a piece of perfidy and treachery among themselves; an abomination to the Lord; a profanation of his holiness; and led to idolatry, Mal 2:10,11 wherefore they are threatened to be cut off from the tabernacles of Jacob, and their sacrifices to be rejected; insomuch that the altar is represented as covered with weeping and tears, because disregarded, Mal 2:12,13. The reason of which was, because marrying more wives than one, and these strange women, was dealing treacherously with their lawful wives; was contrary to the first creation of man, and the end of it; and therefore such practices ought to be avoided; and the rather, since putting away was hateful to the Lord, Mal 2:14-16 and the chapter is concluded with a charge against them, that they wearied the Lord with their wicked words; affirming that the Lord took delight in the men that did evil; and that there were no judgment, truth, nor righteousness, in him, Mal 2:17.