Proverbs 30:2-12

2 stultissimus sum virorum et sapientia hominum non est mecum
3 non didici sapientiam et non novi sanctorum scientiam
4 quis ascendit in caelum atque descendit quis continuit spiritum manibus suis quis conligavit aquas quasi in vestimento quis suscitavit omnes terminos terrae quod nomen eius et quod nomen filii eius si nosti
5 omnis sermo Dei ignitus clypeus est sperantibus in se
6 ne addas quicquam verbis illius et arguaris inveniarisque mendax
7 duo rogavi te ne deneges mihi antequam moriar
8 vanitatem et verba mendacia longe fac a me mendicitatem et divitias ne dederis mihi tribue tantum victui meo necessaria
9 ne forte saturatus inliciar ad negandum et dicam quis est Dominus et egestate conpulsus furer et peierem nomen Dei mei
10 ne accuses servum ad dominum suum ne forte maledicat tibi et corruas
11 generatio quae patri suo maledicit et quae non benedicit matri suae
12 generatio quae sibi munda videtur et tamen non est lota a sordibus suis

Proverbs 30:2-12 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO 1 KINGS 17

This chapter begins with a prophecy of Elijah, that there should be want of rain for some years to come, and he is directed to go first to the brook Cherith, where he should be fed by ravens, 1Ki 17:1-7, and afterwards he is sent to a widow at Zarephath, where he, she, and her son, were supported for a considerable time with a handful of meal, and a little oil in a cruse miraculously increased, 1Ki 17:8-16, whose son falling sick and dying, he restored to life, 1Ki 17:17-24.

The Latin Vulgate is in the public domain.