Psalms 142:1-7

1 psalmus David quando filius eum persequebatur Domine exaudi orationem meam auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua exaudi me in tua iustitia
2 et non intres in iudicio cum servo tuo quia non iustificabitur in conspectu tuo omnis vivens
3 quia persecutus est inimicus animam meam humiliavit in terra vitam meam conlocavit me in obscuris sicut mortuos saeculi
4 et anxiatus est super me spiritus meus in me turbatum est cor meum
5 memor fui dierum antiquorum meditatus sum in omnibus operibus tuis in factis manuum tuarum meditabar
6 expandi manus meas ad te anima mea sicut terra sine aqua tibi diapsalma
7 velociter exaudi me Domine defecit spiritus meus non avertas faciem tuam a me et similis ero descendentibus in lacum

Psalms 142:1-7 Meaning and Commentary

Maschil of David; A Prayer when he was in the cave. Of the word "maschil," See Gill on "Ps 32:1," title. This psalm is called a prayer, as some others are, the ninetieth and hundred second psalms: and was composed by David when either in the cave of Adullam, 1 Samuel 22:1; or rather in the cave at Engedi, where he cut off Saul's skirt, 1 Samuel 24:3; as Jarchi and Kimchi think. The psalm represents the troubles of David, and of the Messiah his antitype, and is applicable to the church of God, or to any particular soul when in distress.
The Latin Vulgate is in the public domain.