Psalmen 10:1-11

1 O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden van benauwdheid?

2 De goddeloze vervolgt hittiglijk in hoogmoed de ellendige; laat hen gegrepen worden in de aanslagen, die zij bedacht hebben.

3 Want de goddeloze roemt over den wens zijner ziel; hij zegent den gierigaard, hij lastert den HEERE.

4 De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoog steekt, onderzoekt niet; al zijn gedachten zijn, dat er geen God is.

5 Zijn wegen maken ten allen tijde smarte; Uw oordelen zijn een hoogte, verre van hem; al zijn tegenpartijders, die blaast hij aan.

6 Hij zegt in zijn hart; Ik zal niet wankelen; want ik zal van geslacht tot geslacht in geen kwaad zijn.

7 Zijn mond is vol van vloek, en bedriegerijen, en list; onder zijn tong is moeite en ongerechtigheid.

8 Hij zit in de achterlage der hoeven, in verborgene plaatsen doodt hij den onschuldige; zijn ogen verbergen zich tegen den arme.

9 Hij legt lagen in een verborgen plaats, gelijk een leeuw in zijn hol; hij legt lagen, om den ellendige te roven; hij rooft den ellendige, als hij hem trekt in zijn net.

10 Hij duikt neder, hij buigt zich; en de arme hoop valt in zijn sterke poten.

11 Hij zegt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft Zijn aangezicht verborgen, Hij ziet niet in eeuwigheid.

Psalmen 10:1-11 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO PSALM 10

This psalm in the Septuagint version, and those that follow it, is a part and continuation of the preceding psalm, and makes but one with it; hence in these versions the number of the following psalms differ from others, and what is the eleventh with others is the tenth with them, and so on to the hundred fourteenth and one hundred fifteenth, which also are put into one; but in order to make up the whole number of one hundred and fifty, the hundred sixteenth and the hundred forty seventh are both divided into two; and indeed the subject of this psalm is much the same with the former. Antichrist and antichristian times are very manifestly described; the impiety, blasphemy, and atheism of the man of sin; his pride, haughtiness, boasting of himself, and presumption of security; his persecution of the poor, and murder of innocents, are plainly pointed at; nor does the character of the man of the earth agree to well to any as to him: his times are times of trouble; but at the end of them the kingdom of Christ will appear in great glory, when the Gentiles, the antichristian nations, will perish out of his land, Ps 10:1-11,16,18.