Psalmen 137:1-8

1 Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij, als wij gedachten aan Sion.

2 Wij hebben onze harpen gehangen aan de wilgen, die daarin zijn.

3 Als zij, die ons aldaar gevangen hielden, de woorden eens lieds van ons begeerden, en zij, die ons overhoop geworpen hadden, vreugd, zeggende: Zingt ons een van de liederen Sions;

4 Wij zeiden: Hoe zouden wij een lied des HEEREN zingen in een vreemd land?

5 Indien ik u vergeet, o Jeruzalem! zo vergete mijn rechterhand zichzelve!

6 Mijn tong kleve aan mijn gehemelte, zo ik aan u niet gedenke, zo ik Jeruzalem niet verheffe boven het hoogste mijner blijdschap!

7 HEERE! gedenk aan de kinderen van Edom, aan den dag van Jeruzalem; die daar zeiden: Ontbloot ze, ontbloot ze, tot haar fondament toe!

8 O dochter van Babel! die verwoest zult worden, welgelukzalig zal hij zijn, die u uw misdaad vergelden zal, die gij aan ons misdaan hebt.

Psalmen 137:1-8 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO PSALM 137

The occasion of this psalm was the captivity of the Jews in Babylon, and the treatment they met with there; either as foreseen, or as now endured. Aben Ezra ascribes this psalm to David; and so the Syriac version, which calls it,

``a psalm of David; the words of the saints, who were carried captive into Babylon.''

The Septuagint, Vulgate Latin, and Ethiopic versions, make it to be David's, and yet add the name of Jeremiah; and the Arabic version calls it David's, concerning Jeremiah: but, as Theodoret observes, Jeremiah was not carried into Babylon, but, after some short stay in or near Jerusalem, was forced away into Egypt; and could neither be the writer nor subject of this psalm: and though it might be written by David under a spirit of prophecy; who thereby might foresee and foretell the Babylonish captivity, and what the Jews would suffer in it; as the prophets Isaiah and Jeremiah did, many years before it came to pass; yet it seems rather to have been written by one of the captivity, either while in it, or immediately after it.