Psalmen 42:1-10

1 Een onderwijzing, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

2 Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!

3 Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?

4 Mijn tranen zijn mij tot spijs dag en nacht; omdat zij den gansen dag tot mij zeggen: Waar is uw God?

5 Ik gedenk daaraan, en stort mijn ziel uit in mij, omdat ik placht heen te gaan onder de schare, en met hen te treden naar Gods huis, met een stem van vreugdegezang en lof, onder de feesthoudende menigte.

6 Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en zijt onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven voor de verlossingen Zijns aangezichts.

7 O mijn God! mijn ziel buigt zich neder in mij, daarom gedenk ik Uwer uit het land van de Jordaan, en Hermon, uit het klein gebergte.

8 De afgrond roept tot den afgrond, bij het gedruis Uwer watergoten; al Uw baren en Uw golven zijn over mij heengegaan.

9 Maar de HEERE zal des daags Zijn goedertierenheid gebieden, en des nachts zal Zijn lied bij mij zijn; het gebed tot den God mijns levens.

10 Ik zal zeggen tot God: Mijn Steenrots! waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in het zwart, vanwege des vijands onderdrukking?

Psalmen 42:1-10 Meaning and Commentary

To the chief Musician, Maschil, for the sons of Korah. Of the word "Maschil," See Gill on "Ps 32:1," title. Korah was he who was at the head of a conspiracy against Moses and Aaron, for which sin the earth opened its mouth, and swallowed alive him and his company, and fire devoured two hundred and fifty more; the history of which is recorded in Numbers 16:1; yet all his posterity were not cut off, Numbers 26:11; some were in David's time porters, or keepers of the gates of the tabernacle, and some were singers; see 1 Chronicles 6:33; and to the chief musician was this psalm directed for them to sing, for they were not the authors of it, as some {b} have thought; but most probably David himself composed it; and it seems to have been written by him, not as representing the captives in Babylon, as Theodoret, but on his own account, when he was persecuted by Saul, and driven out by men from abiding in the Lord's inheritance, and was in a strange land among the Heathen, where he was reproached by them; and everything in this psalm agrees with his state and condition; or rather when he fled from his son Absalom, and was in those parts beyond Jordan, mentioned in this psalm; see 2 Samuel 17:24; so the Syriac inscription, the song which David sung in the time of his persecution, desiring to return to Jerusalem.

{b} So R. Moses in Muis, Gussetius, Ebr. Comment. p. 918, & others.