Psalmen 78:54-64

54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

Psalmen 78:54-64 Meaning and Commentary

Maschil of Asaph. Or for "Asaph" {f}; a doctrinal and "instructive" psalm, as the word "Maschil" signifies; see Psalm 32:1, which was delivered to Asaph to be sung; the Targum is, "the understanding of the Holy Spirit by the hands of Asaph." Some think David was the penman of it; but from the latter part of it, in which mention is made of him, and of his government of the people of Israel, it looks as if it was wrote by another, and after his death, though not long after, since the account is carried on no further than his times; and therefore it is probable enough it was written by Asaph, the chief singer, that lived in that age: whoever was the penman of it, it is certain he was a prophet, and so was Asaph, who is called a seer, the same with a prophet, and who is said to prophesy, 2 Chronicles 29:30 and also that he represented Christ; for that the Messiah is the person that is introduced speaking in this psalm is clear from Matthew 13:34 and the whole may be considered as a discourse of his to the Jews of his time; giving them an history of the Israelites from their first coming out of Egypt to the times of David, and in it an account of the various benefits bestowed upon them, of their great ingratitude, and of the divine resentment; the design of which is to admonish and caution them against committing the like sins, lest they should be rejected of God, as their fathers were, and perish: some Jewish writers, as Arama observes, interpret this psalm of the children of Ephraim going out of Egypt before the time appointed.