Zacharia 8:5-15

5 En de straten dier stad zullen vervuld worden met knechtjes en meisjes, spelende op haar straten.

6 Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Omdat het wonderlijk is in de ogen van het overblijfsel dezes volks in deze dagen, zou het daarom ook in Mijn ogen wonderlijk zijn? spreekt de HEERE der heirscharen.

7 Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ziet, Ik zal Mijn volk verlossen uit het land des opgangs, en uit het land des nedergangs der zon.

8 En Ik zal hen herwaarts brengen, dat zij in het midden van Jeruzalem wonen zullen; en zij zullen Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot een God zijn, in waarheid en in gerechtigheid.

9 Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Laat uw handen sterk zijn, gijlieden, die in deze dagen deze woorden gehoord hebt uit den mond der profeten, die geweest zijn ten dage, als de grond van het huis des HEEREN der heirscharen gelegd is, dat de tempel gebouwd zou worden.

10 Want voor die dagen kwam des mensen loon te niet, en het loon van het vee was geen; en de uitgaande en de inkomende hadden geen vrede vanwege den vijand, want Ik zond alle mensen, een iegelijk tegen zijn naaste.

11 Maar nu zal Ik aan het overblijfsel dezes volks niet wezen, gelijk in de vorige dagen, spreekt de HEERE der heirscharen.

12 Want het zaad zal voorspoedig zijn, de wijnstok zal zijn vrucht geven, en de aarde zal haar inkomen geven, en de hemelen zullen hun dauw geven; en Ik zal het overblijfsel dezes volks dit alles doen erven.

13 En het zal geschieden, gelijk als gij, o huis van Juda! en gij, o huis Israels, geweest zijt een vloek onder de heidenen, alzo zal Ik ulieden behoeden, en gij zult een zegening wezen; vreest niet, laat uw handen sterk zijn.

14 Want alzo zegt de HEERE der heirscharen: Gelijk als Ik gedacht heb ulieden kwaad te doen, toen Mij uw vaderen grotelijks vertoornden, zegt de HEERE der heirscharen, en het heeft Mij niet berouwd;

15 Alzo denk Ik wederom in deze dagen goed te doen aan Jeruzalem, en aan het huis van Juda; vreest niet!

Zacharia 8:5-15 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ZECHARIAH 8

This chapter contains promises of various blessings to the people of the Jews; and exhortations to each of the duties incumbent on them; and is concluded with a prophecy of the calling of the Gentiles. The cause of all the blessings promised is the love of God to them, signified by zeal, or jealousy for them, Zec 8:1,2. The blessings promised are the Lord's return to dwell in Jerusalem, and the integrity and holiness of that city, Zec 8:3. The long life of the inhabitants of it, and the plenty of children that should be born in it, Zec 8:4,5 and, however wonderful and incredible this might seem to some, it was not to the Lord, who was determined to bring his people that were in various distant countries to Jerusalem, and settle them there; and renew and reestablish his covenant with them, Zec 8:6-8 wherefore the Lord encourages them to go on in rebuilding the temple, Zec 8:9 and promises them that things would be better with them than in times past; that whereas there had been nothing but penury, affliction, and distress, now there should be great affluence and prosperity, Zec 8:10-12 and though before they were a curse among the nations, now they should be a blessing; and though their fathers were punished, they should be dealt well with, Zec 8:13-15 and then they are exhorted to the discharge of several duties mentioned, to which they are induced by the Lord's hatred of that which is evil, and by his turning their fasts into cheerful feasts. Zec 8:16-19 to which is added a prophecy of the calling and conversion of the Gentiles, which would make for the glory of the Jewish church; who are described by their numbers, being many people, and the inhabitants of many cities; by their association together, to pray to the Lord, and worship him; by their coming up to Jerusalem for that purpose; and by their junction with the Jews, to which they will be encouraged by having heard that God is with them, Zec 8:20-23.