Ecclesiastes 1; Ecclesiastes 2; Ecclesiastes 3; Ecclesiastes 4; Ecclesiastes 5; Ecclesiastes 6

1 verba Ecclesiastes filii David regis Hierusalem

2 vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes vanitas vanitatum omnia vanitas

3 quid habet amplius homo de universo labore suo quod laborat sub sole

4 generatio praeterit et generatio advenit terra vero in aeternum stat

5 oritur sol et occidit et ad locum suum revertitur ibique renascens

6 gyrat per meridiem et flectitur ad aquilonem lustrans universa circuitu pergit spiritus et in circulos suos regreditur

7 omnia flumina intrant mare et mare non redundat ad locum unde exeunt flumina revertuntur ut iterum fluant

8 cunctae res difficiles non potest eas homo explicare sermone non saturatur oculus visu nec auris impletur auditu

9 quid est quod fuit ipsum quod futurum est quid est quod factum est ipsum quod fiendum est

10 nihil sub sole novum nec valet quisquam dicere ecce hoc recens est iam enim praecessit in saeculis quae fuerunt ante nos

11 non est priorum memoria sed nec eorum quidem quae postea futura sunt erit recordatio apud eos qui futuri sunt in novissimo

12 ego Ecclesiastes fui rex Israhel in Hierusalem

13 et proposui in animo meo quaerere et investigare sapienter de omnibus quae fiunt sub sole hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum ut occuparentur in ea

14 vidi quae fiunt cuncta sub sole et ecce universa vanitas et adflictio spiritus

15 perversi difficile corriguntur et stultorum infinitus est numerus

16 locutus sum in corde meo dicens ecce magnus effectus sum et praecessi sapientia omnes qui fuerunt ante me in Hierusalem et mens mea contemplata est multa sapienter et didicit

17 dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam erroresque et stultitiam et agnovi quod in his quoque esset labor et adflictio spiritus

18 eo quod in multa sapientia multa sit indignatio et qui addit scientiam addat et laborem

1 dixi ego in corde meo vadam et affluam deliciis et fruar bonis et vidi quod hoc quoque esset vanitas

2 risum reputavi errorem et gaudio dixi quid frustra deciperis

3 cogitavi in corde meo abstrahere a vino carnem meam ut animum meum transferrem ad sapientiam devitaremque stultitiam donec viderem quid esset utile filiis hominum quod facto opus est sub sole numero dierum vitae suae

4 magnificavi opera mea aedificavi mihi domos plantavi vineas

5 feci hortos et pomeria et consevi ea cuncti generis arboribus

6 extruxi mihi piscinas aquarum ut inrigarem silvam lignorum germinantium

7 possedi servos et ancillas multamque familiam habui armenta quoque et magnos ovium greges ultra omnes qui fuerunt ante me in Hierusalem

8 coacervavi mihi argentum et aurum et substantias regum ac provinciarum feci mihi cantores et cantrices et delicias filiorum hominum scyphos et urceos in ministerio ad vina fundenda

9 et supergressus sum opibus omnes qui fuerunt ante me in Hierusalem sapientia quoque perseveravit mecum

10 et omnia quae desideraverunt oculi mei non negavi eis nec prohibui cor quin omni voluptate frueretur et oblectaret se in his quae paraveram et hanc ratus sum partem meam si uterer labore meo

11 cumque me convertissem ad universa opera quae fecerant manus meae et ad labores in quibus frustra sudaveram vidi in omnibus vanitatem et adflictionem animi et nihil permanere sub sole

12 transivi ad contemplandam sapientiam erroresque et stultitiam quid est inquam homo ut sequi possit regem factorem suum

13 et vidi quia tantum praecederet sapientia stultitiam quantum differt lux tenebris

14 sapientis oculi in capite eius stultus in tenebris ambulat et didici quod unus utriusque esset interitus

15 et dixi in corde meo si unus et stulti et meus occasus erit quid mihi prodest quod maiorem sapientiae dedi operam locutusque cum mente mea animadverti quod hoc quoque esset vanitas

16 non enim erit memoria sapientis similiter ut stulti in perpetuum et futura tempora oblivione cuncta pariter obruent moritur doctus similiter et indoctus

17 et idcirco taeduit me vitae meae videntem mala esse universa sub sole et cuncta vanitatem atque adflictionem spiritus

18 rursum detestatus sum omnem industriam meam quae sub sole studiosissime laboravi habiturus heredem post me

19 quem ignoro utrum sapiens an stultus futurus sit et dominabitur in laboribus meis quibus desudavi et sollicitus fui et est quicquam tam vanum

20 unde cessavi renuntiavitque cor meum ultra laborare sub sole

21 nam cum alius laboret in sapientia et doctrina et sollicitudine homini otioso quaesita dimittit et hoc ergo vanitas et magnum malum

22 quid enim proderit homini de universo labore suo et adflictione spiritus qua sub sole cruciatus est

23 cuncti dies eius doloribus et aerumnis pleni sunt nec per noctem mente requiescit et haec non vanitas est

24 nonne melius est comedere et bibere et ostendere animae suae bona de laboribus suis et hoc de manu Dei est

25 quis ita vorabit et deliciis affluet ut ego

26 homini bono in conspectu suo dedit Deus sapientiam et scientiam et laetitiam peccatori autem dedit adflictionem et curam superfluam ut addat et congreget et tradat ei qui placuit Deo sed et hoc vanitas et cassa sollicitudo mentis

1 omnia tempus habent et suis spatiis transeunt universa sub caelo

2 tempus nascendi et tempus moriendi tempus plantandi et tempus evellendi quod plantatum est

3 tempus occidendi et tempus sanandi tempus destruendi et tempus aedificandi

4 tempus flendi et tempus ridendi tempus plangendi et tempus saltandi

5 tempus spargendi lapides et tempus colligendi tempus amplexandi et tempus longe fieri a conplexibus

6 tempus adquirendi et tempus perdendi tempus custodiendi et tempus abiciendi

7 tempus scindendi et tempus consuendi tempus tacendi et tempus loquendi

8 tempus dilectionis et tempus odii tempus belli et tempus pacis

9 quid habet amplius homo de labore suo

10 vidi adflictionem quam dedit Deus filiis hominum ut distendantur in ea

11 cuncta fecit bona in tempore suo et mundum tradidit disputationi eorum ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem

12 et cognovi quod non esset melius nisi laetari et facere bene in vita sua

13 omnis enim homo qui comedit et bibit et videt bonum de labore suo hoc donum Dei est

14 didici quod omnia opera quae fecit Deus perseverent in perpetuum non possumus eis quicquam addere nec auferre quae fecit Deus ut timeatur

15 quod factum est ipsum permanet quae futura sunt iam fuerunt et Deus instaurat quod abiit

16 vidi sub sole in loco iudicii impietatem et in loco iustitiae iniquitatem

17 et dixi in corde meo iustum et impium iudicabit Deus et tempus omni rei tunc erit

18 dixi in corde meo de filiis hominum ut probaret eos Deus et ostenderet similes esse bestiis

19 idcirco unus interitus est hominis et iumentorum et aequa utriusque condicio sicut moritur homo sic et illa moriuntur similiter spirant omnia et nihil habet homo iumento amplius cuncta subiacent vanitati

20 et omnia pergunt ad unum locum de terra facta sunt et in terram pariter revertentur

21 quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum et si spiritus iumentorum descendat deorsum

22 et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo et hanc esse partem illius quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat

1 verti me ad alia et vidi calumnias quae sub sole geruntur et lacrimas innocentum et consolatorem neminem nec posse resistere eorum violentiae cunctorum auxilio destitutos

2 et laudavi magis mortuos quam viventes

3 et feliciorem utroque iudicavi qui necdum natus est nec vidit mala quae sub sole fiunt

4 rursum contemplatus omnes labores hominum et industrias animadverti patere invidiae proximi et in hoc ergo vanitas et cura superflua est

5 stultus conplicat manus suas et comedit carnes suas dicens

6 melior est pugillus cum requie quam plena utraque manus cum labore et adflictione animi

7 considerans repperi et aliam vanitatem sub sole

8 unus est et secundum non habet non filium non fratrem et tamen laborare non cessat nec satiantur oculi eius divitiis nec recogitat dicens cui laboro et fraudo animam meam bonis in hoc quoque vanitas est et adflictio pessima

9 melius ergo est duos simul esse quam unum habent enim emolumentum societatis suae

10 si unus ceciderit ab altero fulcietur vae soli quia cum ruerit non habet sublevantem

11 et si dormierint duo fovebuntur mutuo unus quomodo calefiet

12 et si quispiam praevaluerit contra unum duo resistent ei funiculus triplex difficile rumpitur

13 melior est puer pauper et sapiens rege sene et stulto qui nescit providere in posterum

14 quod et de carcere catenisque interdum quis egrediatur ad regnum et alius natus in regno inopia consumatur

15 vidi cunctos viventes qui ambulant sub sole cum adulescente secundo qui consurgit pro eo

16 infinitus numerus est populi omnium qui fuerunt ante eum et qui postea futuri sunt non laetabuntur in eo sed et hoc vanitas et adflictio spiritus

17 custodi pedem tuum ingrediens domum Dei multo enim melior est oboedientia quam stultorum victimae qui nesciunt quid faciant mali

1 ne temere quid loquaris neque cor tuum sit velox ad proferendum sermonem coram Deo Deus enim in caelo et tu super terram idcirco sint pauci sermones tui

2 multas curas sequuntur somnia et in multis sermonibus invenitur stultitia

3 si quid vovisti Deo ne moreris reddere displicet enim ei infidelis et stulta promissio sed quodcumque voveris redde

4 multoque melius est non vovere quam post votum promissa non conplere

5 ne dederis os tuum ut peccare faciat carnem tuam neque dicas coram angelo non est providentia ne forte iratus Deus super sermone tuo dissipet cuncta opera manuum tuarum

6 ubi multa sunt somnia plurimae vanitates et sermones innumeri tu vero Deum time

7 si videris calumnias egenorum et violenta iudicia et subverti iustitiam in provincia non mireris super hoc negotio quia excelso alius excelsior est et super hos quoque eminentiores sunt alii

8 et insuper universae terrae rex imperat servienti

9 avarus non implebitur pecunia et qui amat divitias fructus non capiet ex eis et hoc ergo vanitas

10 ubi multae sunt opes multi et qui comedant eas et quid prodest possessori nisi quod cernit divitias oculis suis

11 dulcis est somnus operanti sive parum sive multum comedat saturitas autem divitis non sinit dormire eum

12 est et alia infirmitas pessima quam vidi sub sole divitiae conservatae in malum domini sui

13 pereunt enim in adflictione pessima generavit filium qui in summa egestate erit

14 sicut egressus est nudus de utero matris suae sic revertetur et nihil auferet secum de labore suo

15 miserabilis prorsus infirmitas quomodo venit sic revertetur quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum

16 cunctis diebus vitae suae comedit in tenebris et in curis multis et in aerumna atque tristitia

17 hoc itaque mihi visum est bonum ut comedat quis et bibat et fruatur laetitia ex labore suo quod laboravit ipse sub sole numerum dierum vitae suae quos dedit ei Deus et haec est pars illius

18 et omni homini cui dedit Deus divitias atque substantiam potestatemque ei tribuit ut comedat ex eis et fruatur parte sua et laetetur de labore suo hoc est donum Dei

19 non enim satis recordabitur dierum vitae suae eo quod Deus occupet deliciis cor eius

1 est et aliud malum quod vidi sub sole et quidem frequens apud homines

2 vir cui dedit Deus divitias et substantiam et honorem et nihil deest animae eius ex omnibus quae desiderat nec tribuit ei potestatem Deus ut comedat ex eo sed homo extraneus vorabit illud hoc vanitas et magna miseria est

3 si genuerit quispiam centum et vixerit multos annos et plures dies aetatis habuerit et anima illius non utatur bonis substantiae suae sepulturaque careat de hoc ego pronuntio quod melior illo sit abortivus

4 frustra enim venit et pergit ad tenebras et oblivione delebitur nomen eius

5 non vidit solem neque cognovit distantiam boni et mali

6 etiam si duobus milibus annis vixerit et non fuerit perfruitus bonis nonne ad unum locum properant omnia

7 omnis labor hominis in ore eius sed anima illius non impletur

8 quid habet amplius sapiens ab stulto et quid pauper nisi ut pergat illuc ubi est vita

9 melius est videre quod cupias quam desiderare quod nescias sed et hoc vanitas est et praesumptio spiritus

10 qui futurus est iam vocatum est nomen eius et scitur quod homo sit et non possit contra fortiorem se in iudicio contendere

11 verba sunt plurima multa in disputando habentia vanitatem