Psalms 29; Psalms 30; Acts 23:1-15

1 psalmus cantici in dedicatione domus David

2 exaltabo te Domine quoniam suscepisti me nec delectasti inimicos meos super me

3 Domine Deus meus clamavi ad te et sanasti me

4 Domine eduxisti ab inferno animam meam salvasti me a descendentibus in lacum

5 psallite Domino sancti eius et confitemini memoriae sanctitatis eius

6 quoniam ira in indignatione eius et vita in voluntate eius ad vesperum demorabitur fletus et ad matutinum laetitia

7 ego autem dixi in abundantia mea non movebor in aeternum

8 Domine in voluntate tua praestitisti decori meo virtutem avertisti faciem tuam et factus sum conturbatus

9 ad te Domine clamabo et ad Deum meum deprecabor

10 quae utilitas in sanguine meo dum descendo in corruptionem numquid confitebitur tibi pulvis aut adnuntiabit veritatem tuam

11 audivit Dominus et misertus est mei Dominus factus est adiutor meus

12 convertisti planctum meum in gaudium mihi conscidisti saccum meum et circumdedisti me laetitia

13 ut cantet tibi gloria mea et non conpungar Domine Deus meus in aeternum confitebor tibi

1 in finem psalmus David

2 in te Domine speravi non confundar in aeternum in iustitia tua libera me

3 inclina ad me aurem tuam adcelera ut eruas me esto mihi in Deum protectorem et in domum refugii ut salvum me facias

4 quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu et propter nomen tuum deduces me et enutries me

5 educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi quoniam tu es protector meus

6 in manus tuas commendabo spiritum meum redemisti me Domine Deus veritatis

7 odisti observantes vanitates supervacue ego autem in Domino speravi

8 exultabo et laetabor in misericordia tua quoniam respexisti humilitatem meam salvasti de necessitatibus animam meam

9 nec conclusisti me in manibus inimici statuisti in loco spatioso pedes meos

10 miserere mei Domine quoniam tribulor conturbatus est in ira oculus meus anima mea et venter meus

11 quoniam defecit in dolore vita mea et anni mei in gemitibus infirmata est in paupertate virtus mea et ossa mea conturbata sunt

12 super omnes inimicos meos factus sum obprobrium et vicinis meis valde et timor notis meis qui videbant me foras fugerunt a me

13 oblivioni datus sum tamquam mortuus a corde factus sum tamquam vas perditum

14 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu in eo dum convenirent simul adversus me accipere animam meam consiliati sunt

15 ego autem in te speravi Domine dixi Deus meus es tu

16 in manibus tuis sortes meae eripe me de manu inimicorum meorum et a persequentibus me

17 inlustra faciem tuam super servum tuum salvum me fac in misericordia tua

18 Domine ne confundar quoniam invocavi te erubescant impii et deducantur in infernum

19 muta fiant labia dolosa quae loquuntur adversus iustum iniquitatem in superbia et in abusione

20 quam magna multitudo dulcedinis tuae %Domine; quam abscondisti timentibus te perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum

21 abscondes eos in abdito faciei tuae a conturbatione hominum proteges eos in tabernaculo a contradictione linguarum

22 benedictus Dominus quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita

23 ego autem dixi in excessu mentis meae proiectus sum a facie oculorum tuorum ideo exaudisti vocem orationis meae dum clamarem ad te

24 diligite Dominum omnes sancti eius %quoniam; veritates requirit Dominus et retribuit abundanter facientibus superbiam

25 viriliter agite et confortetur cor vestrum omnes qui speratis in Domino

1 intendens autem concilium Paulus ait viri fratres ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum usque in hodiernum diem

2 princeps autem sacerdotum Ananias praecepit adstantibus sibi percutere os eius

3 tunc Paulus ad eum dixit percutiet te Deus paries dealbate et tu sedens iudicas me secundum legem et contra legem iubes me percuti

4 et qui adstabant dixerunt summum sacerdotem Dei maledici

5 dixit autem Paulus nesciebam fratres quia princeps est sacerdotum scriptum est enim principem populi tui non maledices

6 sciens autem Paulus quia una pars esset Sadducaeorum et altera Pharisaeorum exclamavit in concilio viri fratres ego Pharisaeus sum filius Pharisaeorum de spe et resurrectione mortuorum ego iudicor

7 et cum haec dixisset facta est dissensio inter Pharisaeos et Sadducaeos et soluta est multitudo

8 Sadducaei enim dicunt non esse resurrectionem neque angelum neque spiritum Pharisaei autem utrumque confitentur

9 factus est autem clamor magnus et surgentes quidam Pharisaeorum pugnabant dicentes nihil mali invenimus in homine isto quod si spiritus locutus est ei aut angelus

10 et cum magna dissensio facta esset timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis iussit milites descendere et rapere eum de medio eorum ac deducere eum in castra

11 sequenti autem nocte adsistens ei Dominus ait constans esto sicut enim testificatus es de me Hierusalem sic te oportet et Romae testificari

12 facta autem die collegerunt se quidam ex Iudaeis et devoverunt se dicentes neque manducaturos neque bibituros donec occiderent Paulum

13 erant autem plus quam quadraginta qui hanc coniurationem fecerant

14 qui accesserunt ad principes sacerdotum et seniores et dixerunt devotione devovimus nos nihil gustaturos donec occidamus Paulu

15 nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio ut producat illum ad vos tamquam aliquid certius cognituri de eo nos vero priusquam adpropiet parati sumus interficere illum