Ezechiël 11:1-14

1 Toen hief mij de Geest op, en bracht mij tot de Oostpoort van het huis des HEEREN, dewelke ziet oostwaarts; en ziet, aan de deur der poort waren vijf en twintig mannen, en in het midden van hen zag ik Jaazanja, den zoon van Azzur, en Pelatja, den zoon van Benaja, vorsten des volks.

2 En Hij zeide tot mij: Mensenkind, deze zijn de mannen, die ongerechtigheid bedenken, en die kwaden raad raden in deze stad.

3 Die zeggen: Men moet geen huizen nabij bouwen; deze stad zou de pot, en wij het vlees zijn.

4 Daarom profeteer tegen hen; profeteer, o mensenkind!

5 Zo viel dan de Geest des HEEREN op mij, en Hij zeide tot mij: Zeg: Zo zegt de HEERE: Alzo zegt gijlieden o huis Israels! want Ik weet elkeen der dingen, die in uw geest opklimmen.

6 Gij hebt uw verslagenen in deze stad vermenigvuldigd, en gij hebt derzelver straten met de verslagenen vervuld.

7 Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Uw verslagenen, die gij in het midden derzelve nedergelegd hebt, die zijn dat vlees, en deze stad is de pot; maar ulieden zal Ik uit het midden derzelve doen uitgaan.

8 Gijlieden hebt het zwaard gevreesd; en het zwaard zal Ik over u brengen, spreekt de Heere HEERE.

9 Ook zal Ik ulieden uit het midden derzelve doen uitgaan, en Ik zal u overgeven in de hand der vreemden; en Ik zal recht onder u doen.

10 Gij zult door het zwaard vallen; in de landpale Israels zal Ik u richten, en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

11 Deze stad zal ulieden niet tot een pot zijn, en gij zult in het midden derzelve niet tot vlees zijn; in de landpale Israels zal Ik u richten.

12 En gij zult weten, dat Ik de HEERE ben, omdat gij in Mijn inzettingen niet gewandeld, en Mijn rechten niet gedaan hebt, maar naar de rechten der heidenen, die rondom u zijn, gedaan hebt.

13 Het geschiedde nu, als ik profeteerde, dat Pelatja, de zoon van Benaja, stierf. Toen viel ik neder op mijn aangezicht, en riep met luider stem; en zeide: Ach, Heere HEERE! zult Gij gans een voleinding maken met het overblijfsel van Israel?

14 Toen geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

Ezechiël 11:1-14 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO EZEKIEL 11

This chapter contains an account of the sins of the princes of Judah; a prophecy of their destruction; some comfortable, promises respecting those of the captivity; and the chapter is closed with the finishing of the vision of the Lord's removing from Jerusalem; and the whole being ended, the prophet related it to the men of the captivity. In Eze 11:1; the prophet, is shown five and twenty men, among whom were two he knew, and are mentioned by name, and were princes of the people; and he is told that these men devised mischief, and gave bad advice to the people, Eze 11:2,3; wherefore he is bid to prophesy against them, Eze 11:4; which he accordingly did, the Spirit of the Lord falling upon him, Eze 11:5; declaring that their secret evils were known, as well as their public ones; and that, seeing they had multiplied their slain, and had feared the sword, the sword should come upon them; some should fall by it, and others should be carried captive; the consequence of which would be, that God would be known, and his justice acknowledged, it being what their sins deserved, Eze 11:6-12; upon this prophecy being delivered out, one of the princes before named died immediately; which filled the prophet with great concern, and put him upon expostulating with God, Eze 11:13; wherefore, for his comfort, he is told, that though the inhabitants of Jerusalem had insulted their brethren that were carried captive, and looked upon the land of Israel as their own possession, that God would be a little sanctuary to them; that he would gather them out of all lands, and give them the land of Israel; that they should come thither, and remove all idolatry from it, and should have regenerating and renewing grace given them, to walk in the statutes and ordinances of the Lord, by which they should appear to be his people, and he to be their God, Eze 11:14-20; but as for such that continued in their abominable idolatries, these should receive a just recompence of reward, Eze 11:21; after which follows an account of the entire removal of the glory of the Lord from the city of Jerusalem, Eze 11:22,23; and the prophet being, in vision, brought again to Chaldea, reports the whole he had seen to them of the captivity, Eze 11:24,25.