Lukas 1:5-56

5 In de dagen van Herodes, den koning van Judea, was een zeker priester, met name Zacharias, van de dagorde van Abia; en zijn vrouw was uit de dochteren van Aaron, en haar naam Elizabet.

6 En zij waren beiden rechtvaardig voor God, wandelende in al de geboden en rechten des Heeren, onberispelijk.

7 En zij hadden geen kind, omdat Elizabet onvruchtbaar was, en zij beiden verre op hun dagen gekomen waren.

8 En het geschiedde, dat, als hij het priesterambt bediende voor God, in de beurt zijner dagorde.

9 Naar de gewoonte der priesterlijke bediening, hem te lote was gevallen, dat hij zoude ingaan in den tempel des Heeren om te reukofferen.

10 En al de menigte des volks was buiten, biddende, ten ure des reukoffers.

11 En van hem werd gezien een engel des Heeren, staande ter rechter zijde van het altaar des reukoffers.

12 En Zacharias, hem ziende, werd ontroerd, en vreze is op hem gevallen.

13 Maar de engel zeide tot hem: Vrees niet, Zacharias! want uw gebed is verhoord, en uw vrouw Elizabet zal u een zoon baren, en gij zult zijn naam heten Johannes.

14 En u zal blijdschap en verheuging zijn, en velen zullen zich over zijn geboorte verblijden.

15 Want hij zal groot zijn voor den Heere; noch wijn, noch sterken drank zal hij drinken, en hij zal met den Heiligen Geest vervuld worden, ook van zijner moeders lijf aan.

16 En hij zal velen der kinderen Israels bekeren tot den Heere, hun God.

17 En hij zal voor Hem heengaan, in den geest en de kracht van Elias, om te bekeren de harten der vaderen tot de kinderen, en de ongehoorzamen tot de voorzichtigheid der rechtvaardigen, om den Heere te bereiden een toegerust volk.

18 En Zacharias zeide tot den engel: Waarbij zal ik dat weten? Want ik ben oud, en mijn vrouw is verre op haar dagen gekomen.

19 En de engel antwoordde en zeide tot hem: Ik ben Gabriel, die voor God sta, en ben uitgezonden, om tot u te spreken, en u deze dingen te verkondigen.

20 En zie, gij zult zwijgen, en niet kunnen spreken, tot op den dag, dat deze dingen geschied zullen zijn; om dies wil, dat gij mijn woorden niet geloofd hebt, welke vervuld zullen worden op hun tijd.

21 En het volk was wachtende op Zacharias, en zij waren verwonderd, dat hij zo lang vertoefde in den tempel.

22 En als hij uitkwam, kon hij tot hen niet spreken; en zij bekenden, dat hij een gezicht in den tempel gezien had. En hij wenkte hun toe, en bleef stom.

23 En het geschiedde, als de dagen zijner bediening vervuld waren, dat hij naar zijn huis ging.

24 En na die dagen werd Elizabet, zijn vrouw, bevrucht; en zij verborg zich vijf maanden, zeggende:

25 Alzo heeft mij de Heere gedaan, in de dagen, in welke Hij mij aangezien heeft, om mijn versmaadheid onder de mensen weg te nemen.

26 En in de zesde maand werd de engel Gabriel van God gezonden naar een stad in Galilea, genaamd Nazareth;

27 Tot een maagd, die ondertrouwd was met een man, wiens naam was Jozef, uit den huize Davids; en de naam der maagd was Maria.

28 En de engel tot haar ingekomen zijnde, zeide: Wees gegroet, gij begenadigde; de Heere is met u; gij zijt gezegend onder de vrouwen.

29 En als zij hem zag, werd zij zeer ontroerd over dit zijn woord, en overlegde, hoedanig deze groetenis mocht zijn.

30 En de engel zeide tot haar: Vrees niet, Maria, want gij hebt genade bij God gevonden.

31 En zie, gij zult bevrucht worden, en een Zoon baren, en zult Zijn naam heten JEZUS.

32 Deze zal groot zijn, en de Zoon des Allerhoogsten genaamd worden; en God, de Heere, zal Hem den troon van Zijn vader David geven.

33 En Hij zal over het huis Jakobs Koning zijn in der eeuwigheid, en Zijns Koninkrijks zal geen einde zijn.

34 En Maria zeide tot den engel: Hoe zal dat wezen, dewijl ik geen man bekenne?

35 En de engel, antwoordende, zeide tot haar: De Heilige Geest zal over u komen, en de kracht des Allerhoogsten zal u overschaduwen; daarom ook, dat Heilige, Dat uit u geboren zal worden, zal Gods Zoon genaamd worden.

36 En zie, Elizabet, uw nicht, is ook zelve bevrucht, met een zoon, in haar ouderdom; en deze maand is haar, die onvruchtbaar genaamd was, de zesde.

37 Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn.

38 En Maria zeide: Zie, de dienstmaagd des Heeren; mij geschiede naar uw woord. En de engel ging weg van haar.

39 En Maria, opgestaan zijnde in diezelfde dagen, reisde met haast naar het gebergte, in een stad van Juda;

40 En kwam in het huis van Zacharias, en groette Elizabet.

41 En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den Heiligen Geest;

42 En riep uit met een grote stem, en zeide: Gezegend zijt gij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht uws buiks!

43 En van waar komt mij dit, dat de moeder mijns Heeren tot mij komt?

44 Want zie, als de stem uwer groetenis in mijn oren geschiedde, zo sprong het kindeken van vreugde op in mijn buik.

45 En zalig is zij, die geloofd heeft; want de dingen, die haar van den Heere gezegd zijn, zullen volbracht worden.

46 En Maria zeide: Mijn ziel maakt groot den Heere;

47 En mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker;

48 Omdat Hij de nederheid Zijner dienstmaagd heeft aangezien; want zie, van nu aan zullen mij zalig spreken al de geslachten.

49 Want grote dingen heeft aan mij gedaan Hij, Die machtig is, en heilig is Zijn Naam.

50 En Zijn barmhartigheid is van geslacht tot geslacht over degenen, die Hem vrezen.

51 Hij heeft een krachtig werk gedaan door Zijn arm; Hij heeft verstrooid de hoogmoedigen in de gedachten hunner harten.

52 Hij heeft machtigen van de tronen afgetrokken, en nederigen heeft Hij verhoogd.

53 Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig weggezonden.

54 Hij heeft Israel, Zijn knecht, opgenomen, opdat Hij gedachtig ware der barmhartigheid.

55 (Gelijk Hij gesproken heeft tot onze vaderen, namelijk tot Abraham, en zijn zaad) in eeuwigheid.

56 En Maria bleef bij haar omtrent drie maanden, en keerde weder tot haar huis.

Lukas 1:5-56 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO LUKE

The writer of this Gospel, Luke, has been, by some, thought, as Origen {a} relates, to be the same with Lucius, mentioned in Ro 16:21, but he seems rather to be, and without doubt is, Luke the beloved physician, who was a companion of the Apostle Paul in great part of his travels in the Gentile world: he came with him to Jerusalem, and from thence accompanied him to Rome, and continued with him when in prison, and was with him to the last; see Ac 16:10,11 \Col 4:14 2Ti 4:11 Phm 1:24\. Jerom {b}, and others, say, he was a physician of Antioch in Syria; where it may be the Apostle Paul met with him, and might be the happy instrument of his conversion; so that he seems to be, by nation, a Syrian, as Jerom {c} calls him. Grotius thinks his name is Roman, and that it is the contraction of Lucilius. It is not an Hebrew name, but might be in common use in Syria; for though the Jews reckon owqwl, "Lukus", among foreign names, yet say {d} a it was a very illustrious one, and well known to them, as it may well be thought to be if Syriac, the language being spoke by them: and many Jews lived in Syria, and particularly in Antioch. Some say that this Gospel was written by the advice, and assistance, and under the direction of the Apostle Paul, as the Gospel according to Mark was by that of Peter; though the following preface does not seem so well to accord with this. Eusebius says {e} that it was the sense of the ancients, that whenever the Apostle Paul makes mention of his Gospel, he intends this according to Luke. The time of the writing of it is not certain; some say it was written in the fifteenth year after the ascension of our Lord; others in the twenty second; and others in the twenty seventh. It is commonly thought to have been written after the Gospels of Matthew and Mark, according to the order in which it stands; but this is rejected by some learned men, who rather think that Luke wrote first of all: and indeed, there are some things in his preface which look as if there had not, as yet, been any authentic account published, at least which was come to the knowledge of this evangelist. The place where he wrote it is also uncertain. Jerom says {f}, he wrote it in the parts of Achaia, perhaps at Corinth: according to the titles prefixed to the Syriac and Persic versions, he wrote it in Alexandria: the former of these runs thus;

``the Gospel of Luke, the Evangelist, which he spake and published in Greek in Alexandria the great.''

And the latter thus;

``the Gospel of Luke, which he wrote in the Greek tongue in Alexandria of Egypt.''

However, it is agreed on all hands, that it is genuine, and of divine inspiration. Eusebius {g} relates, that it was affirmed by some, that this Gospel, together with those of Matthew and Mark, were brought to the Apostle John, who approved of them, and bore witness to the truth in them.

{a} In Rom. xvi. 21. {b} Catalog. Script. Eccles. sect. 17. fol. 91. Euseb. Eccl. Hist. l. 3. c. 4. {c} Praefat in Luc. {d} T. Bab. Gittin, fol. 11. 2. & Gloss. in ib. {e} Ubi supra. (Hist. Eccl. l. 3. c. 39.) {f} Praefat in Luc. {g} Eccl. Hist. l. 3. c. 24.