Job 17; Job 18; Job 19; Acts 10:1-23

1 spiritus meus adtenuabitur dies mei breviabuntur et solum mihi superest sepulchrum

2 non peccavi et in amaritudinibus moratur oculus meus

3 libera me et pone iuxta te et cuiusvis manus pugnet contra me

4 cor eorum longe fecisti a disciplina et propterea non exaltabuntur

5 praedam pollicetur sociis et oculi filiorum eius deficient

6 posuit me quasi in proverbium vulgi et exemplum sum coram eis

7 caligavit ab indignatione oculus meus et membra mea quasi in nihili redacta sunt

8 stupebunt iusti super hoc et innocens contra hypocritam suscitabitur

9 et tenebit iustus viam suam et mundis manibus addet fortitudinem

10 igitur vos omnes convertimini et venite et non inveniam in vobis ullum sapientem

11 dies mei transierunt cogitationes meae dissipatae sunt torquentes cor meum

12 noctem verterunt in diem et rursum post tenebras spero lucem

13 si sustinuero infernus domus mea est in tenebris stravi lectulum meum

14 putredini dixi pater meus es mater mea et soror mea vermibus

15 ubi est ergo nunc praestolatio mea et patientiam meam quis considerat

16 in profundissimum infernum descendent omnia mea putasne saltim ibi erit requies mihi

1 respondens autem Baldad Suites dixit

2 usque ad quem finem verba iactabitis intellegite prius et sic loquamur

3 quare reputati sumus ut iumenta et sorduimus coram vobis

4 qui perdis animam tuam in furore tuo numquid propter te derelinquetur terra et transferentur rupes de loco suo

5 nonne lux impii extinguetur nec splendebit flamma ignis eius

6 lux obtenebrescet in tabernaculo illius et lucerna quae super eum est extinguetur

7 artabuntur gressus virtutis eius et praecipitabit eum consilium suum

8 inmisit enim in rete pedes suos et in maculis eius ambulat

9 tenebitur planta illius laqueo et exardescet contra eum sitis

10 abscondita est in terra pedica eius et decipula illius super semitam

11 undique terrebunt eum formidines et involvent pedes eius

12 adtenuetur fame robur eius et inedia invadat costas illius

13 devoret pulchritudinem cutis eius consumat brachia illius primogenita mors

14 avellatur de tabernaculo suo fiducia eius et calcet super eum quasi rex interitus

15 habitent in tabernaculo illius socii eius qui non est aspergatur in tabernaculo eius sulphur

16 deorsum radices eius siccentur sursum autem adteratur messis eius

17 memoria illius pereat de terra et non celebretur nomen eius in plateis

18 expellet eum de luce in tenebras et de orbe transferet eum

19 non erit semen eius neque progenies in populo suo nec ullae reliquiae in regionibus eius

20 in die eius stupebunt novissimi et primos invadet horror

21 haec sunt ergo tabernacula iniqui et iste locus eius qui ignorat Deum

1 respondens autem Iob dixit

2 usquequo adfligitis animam meam et adteritis me sermonibus

3 en decies confunditis me et non erubescitis opprimentes me

4 nempe et si ignoravi mecum erit ignorantia mea

5 at vos contra me erigimini et arguitis me obprobriis meis

6 saltim nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio adflixerit me et flagellis suis me cinxerit

7 ecce clamabo vim patiens et nemo audiet vociferabor et non est qui iudicet

8 semitam meam circumsepsit et transire non possum et in calle meo tenebras posuit

9 spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo

10 destruxit me undique et pereo et quasi evulsae arbori abstulit spem meam

11 iratus est contra me furor eius et sic me habuit quasi hostem suum

12 simul venerunt latrones eius et fecerunt sibi viam per me et obsederunt in gyro tabernaculum meum

13 fratres meos longe fecit a me et noti mei quasi alieni recesserunt a me

14 dereliquerunt me propinqui mei et qui me noverant obliti sunt mei

15 inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me et quasi peregrinus fui in oculis eorum

16 servum meum vocavi et non respondit ore proprio deprecabar illum

17 halitum meum exhorruit uxor mea et orabam filios uteri mei

18 stulti quoque despiciebant me et cum ab eis recessissem detrahebant mihi

19 abominati sunt me quondam consiliarii mei et quem maxime diligebam aversatus est me

20 pelli meae consumptis carnibus adhesit os meum et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos

21 miseremini mei miseremini mei saltim vos amici mei quia manus Domini tetigit me

22 quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis saturamini

23 quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei quis mihi det ut exarentur in libro

24 stilo ferreo et plumbi lammina vel certe sculpantur in silice

25 scio enim quod redemptor meus vivat et in novissimo de terra surrecturus sim

26 et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea videbo Deum

27 quem visurus sum ego ipse et oculi mei conspecturi sunt et non alius reposita est haec spes mea in sinu meo

28 quare ergo nunc dicitis persequamur eum et radicem verbi inveniamus contra eum

29 fugite ergo a facie gladii quoniam ultor iniquitatum gladius est et scitote esse iudicium

1 vir autem quidam erat in Caesarea nomine Cornelius centurio cohortis quae dicitur Italica

2 religiosus et timens Deum cum omni domo sua faciens elemosynas multas plebi et deprecans Deum semper

3 vidit in visu manifeste quasi hora nona diei angelum Dei introeuntem ad se et dicentem sibi Corneli

4 at ille intuens eum timore correptus dixit quid est domine dixit autem illi orationes tuae et elemosynae tuae ascenderunt in memoriam in conspectu Dei

5 et nunc mitte viros in Ioppen et accersi Simonem quendam qui cognominatur Petrus

6 hic hospitatur apud Simonem quendam coriarium cuius est domus iuxta mare

7 et cum discessisset angelus qui loquebatur illi vocavit duos domesticos suos et militem metuentem Dominum ex his qui illi parebant

8 quibus cum narrasset omnia misit illos in Ioppen

9 postera autem die iter illis facientibus et adpropinquantibus civitati ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam

10 et cum esuriret voluit gustare parantibus autem eis cecidit super eum mentis excessus

11 et videt caelum apertum et descendens vas quoddam velut linteum magnum quattuor initiis submitti de caelo in terram

12 in quo erant omnia quadrupedia et serpentia terrae et volatilia caeli

13 et facta est vox ad eum surge Petre et occide et manduca

14 ait autem Petrus absit Domine quia numquam manducavi omne commune et inmundum

15 et vox iterum secundo ad eum quae Deus purificavit ne tu commune dixeris

16 hoc autem factum est per ter et statim receptum est vas in caelum

17 et dum intra se haesitaret Petrus quidnam esset visio quam vidisset ecce viri qui missi erant a Cornelio inquirentes domum Simonis adstiterunt ad ianuam

18 et cum vocassent interrogabant si Simon qui cognominatur Petrus illic haberet hospitium

19 Petro autem cogitante de visione dixit Spiritus ei ecce viri tres quaerunt te

20 surge itaque et descende et vade cum eis nihil dubitans quia ego misi illos

21 descendens autem Petrus ad viros dixit ecce ego sum quem quaeritis quae causa est propter quam venistis

22 qui dixerunt Cornelius centurio vir iustus et timens Deum et testimonium habens ab universa gente Iudaeorum responsum accepit ab angelo sancto accersire te in domum suam et audire verba abs te

23 introducens igitur eos recepit hospitio sequenti autem die surgens profectus est cum eis et quidam ex fratribus ab Ioppe comitati sunt eum