Daniël 4:34

34 Ten einde dezer dagen nu, hief ik, Nebukadnezar, mijn ogen op ten hemel, want mijn verstand kwam weer in mij; en ik loofde den Allerhoogste, en ik prees en verheerlijkte den Eeuwiglevende, omdat Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, en Zijn Koninkrijk is van geslacht tot geslacht;

Daniël 4:34 Meaning and Commentary

Daniel 4:34

And at the end of the days
Of the time fixed in the dream; that is, at the end of seven years, as Jarchi rightly interprets it; this according to Bishop Usher ^F14, Dean Prideaux ^F15, and Mr. Whiston ^F16, was in the year of the world 3442 A.M., and before Christ 563, in the forty second year of his reign; after which he lived but one year, reigning from the death of his father forty three years, and according to the Jewish accounts forty five; they reckoning from the beginning of his partnership in the kingdom with his father, and his first coming with an army into Syria.

I Nebuchadnezzar lifted up mine eyes unto heaven:
for, during the seven years he ate grass like an ox, his eyes were fixed upon the earth, looking out for his food, and especially if he went on all four, as the beasts do; but now standing upright, in his erect form as a man, he looked upwards; though this phrase does not merely design his looking up to the heavens, and viewing them from his bodily eyes; but his sense and consideration of the divine Majesty in heaven, his praying to him, lifting up the eyes being a prayer gesture, and his devotion towards him;

and mine understanding returned to me;
his understanding as a man, which he had been deprived of during this time; and so came to know in what state and condition he was, by whom brought into it, and for what reason;

and I blessed the most High;
the most high God, he whose name alone is Jehovah, the God of gods, who is higher than the highest; him the king blessed for returning his understanding and reason to him, and restoring him to his senses; for which he had just cause to be thankful, for a greater blessing cannot be enjoyed;

and I praised and honoured him that liveth for ever;
the living and true God, the author of life to all that have it, and who upholds in it; who lives in and of himself, and for evermore; which no mere man, even the most exalted and dignified, does:

whose dominion is an everlasting dominion, and his kingdom is from
generation to generation; (See Gill on Daniel 4:3).

---

FOOTNOTES:

F14 Annales Vet. Test. A. M. 3442.
F15 Connexium part. 1. p. 106.
F16 Chronological Tables, cent. 10.

Daniël 4:34 In-Context

32 En men zal u van de mensen verstoten, en uw woning zal bij de beesten des velds zijn; men zal u gras te smaken geven, als den ossen, en er zullen zeven tijden over u voorbijgaan, totdat gij bekent, dat de Allerhoogste over de koninkrijken der mensen heerschappij heeft, en dat Hij ze geeft, aan wien Hij wil.

33 Ter zelfder ure werd dat woord volbracht over Nebukadnezar, want hij werd uit de mensen verstoten, en hij at gras als de ossen, en zijn lichaam werd van den dauw des hemels nat gemaakt, totdat zijn haar wies als der arenden vederen, en zijn nagelen als der vogelen.

34 Ten einde dezer dagen nu, hief ik, Nebukadnezar, mijn ogen op ten hemel, want mijn verstand kwam weer in mij; en ik loofde den Allerhoogste, en ik prees en verheerlijkte den Eeuwiglevende, omdat Zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij, en Zijn Koninkrijk is van geslacht tot geslacht;

35 En al de inwoners der aarde zijn als niets geacht, en Hij doet naar Zijn wil met het heir des hemels en de inwoners der aarde, en er is niemand, die Zijn hand afslaan, of tot Hem zeggen kan: Wat doet Gij?

36 Ter zelfder tijd kwam mijn verstand weder in mij; ook kwam de heerlijkheid mijns koninkrijks, mijn majesteit en mijn glans weder op mij; en mijn raadsheren en mijn geweldigen zochten mij, en ik werd in mijn koninkrijk bevestigd; en mij werd groter heerlijkheid toegevoegd.