Haggaï 2:21

21 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Haggaï 2:21 Meaning and Commentary

Haggai 2:21

Speak to Zerubbabel, governor of Judah
The former discourse or prophecy chiefly related to the people, for their encouragement in building; this is directed to the prince over them, to support him under all the changes and revolutions made in the world; that he should be regarded by the Lord in a very tender manner, and his government continued, as a type of Christ and his kingdom: saying, I will shake the heavens and the earth;
make great commotions, changes, and revolutions in the world, by wars, and otherwise: the Persian kingdom being subdued by the Grecian; the Grecian by the Romans; the Roman empire by the Goths and Vandals; and the antichristian states, both Papal and Mahometan, by the vials of God's wrath poured out upon them, by means of Christian princes: such revolutions are often designed by the shaking of the heavens, especially by earthquakes in the book of the Revelation; see ( Revelation 6:14 ) ( 8:5 ) ( 11:13 ) ( 16:18 ) .

Haggaï 2:21 In-Context

19 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

20 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

21 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

22 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

23 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.