Jesaja 1:6

6 Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt noch verbonden zijn, en geen derzelve is met olie verzacht.

Jesaja 1:6 Meaning and Commentary

Isaiah 1:6

From the sole of the foot even unto the head [there is] no
soundness in it
Every member of the body politic was afflicted in one way or another, or sadly infected with the disease of sin; see ( Psalms 28:3 ) . So the Targum,

``from the rest of the people, even unto the princes, there is none among them who is perfect in my fear;''

see ( Daniel 9:8 ) ( Jeremiah 8:10 ) [but] wounds, and bruises, and putrefying sores;
to which either public calamities on a city or nation may be compared, ( Hosea 5:13 ) or the sins and transgressions both of single persons, and of whole bodies of men, ( Psalms 38:5 Psalms 38:7 ) . The Targum is,

``they are all stubborn and rebellious, they are defiled with sins as an ulcerous plaster.''

They have not been closed;
that is, the wounds and sores have not been healed; or "they have not been pressed" or "squeezed" ^F3, in order to get the purulent matter out of them: neither bound up;
with bands, after the matter is squeezed out, and a plaster laid on: neither mollified with ointment;
which is used for the supplying and healing of wounds; see ( Luke 10:34 ) . The sense either is, that they were not reformed by their afflictions; or that they did not repent of their sins, nor seek to God for healing and pardon, nor make use of any means for their more healthful state and condition. The Targum paraphrases the words thus,

``they do not leave their haughtinesses, nor are they desirous of repentance, nor have they any righteousness to protect them.''

---

FOOTNOTES:

F3 (wrz al) "non expessa fuere a" (rwz) "exprimere humorem, hoc significari clarum est ex" Jud. vi. 38. Gusset. Comment. Ling. Ebr. p. 227. So Vatablus, Junius & Tremellius.

Jesaja 1:6 In-Context

4 Wee het zondige volk, het volk van zware ongerechtigheid, het zaad der boosdoeners, de verdervende kinderen! Zij hebben den HEERE verlaten, zij hebben den Heilige Israels gelasterd, zij hebben zich vervreemd, wijkende achterwaarts.

5 Waartoe zoudt gij meer geslagen worden? Gij zoudt des afvals des te meer maken; het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat.

6 Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt noch verbonden zijn, en geen derzelve is met olie verzacht.

7 Uw aardrijk is een verwoesting, uw steden zijn met het vuur verbrand; uw land verteren de vreemden in uw tegenwoordigheid, en een verwoesting is er, als een omkering door de vreemden.

8 En de dochter van Sion is overgebleven als een hutje in den wijngaard, als een nachthutje in den komkommerhof als een belegerde stad.