Joël 2:1

1 Blaast de bazuin te Sion, en roept luide op den berg Mijner heiligheid; laat alle inwoners des lands beroerd zijn, want de dag des HEEREN komt, want hij is nabij.

Joël 2:1 Meaning and Commentary

Joel 2:1

Blow ye the trumpet in Zion, and sound an alarm in my holy
mountain
This is spoken to the priests, whose business it was to blow the trumpets for calling solemn assemblies to meet in Zion, the temple built there, called from thence the holy mountain of God. Here the trumpet is ordered to be blown with a broken quivering voice, a tarantantara, to give notice of approaching danger by the locusts, or those enemies signified by them, and to prepare for it, and return to God by repentance; let all the inhabitants of the land tremble;
at the judgments of God coming upon them, and the alarm of them: for the day of the Lord cometh, for [it is] nigh at hand;
the time fixed by him to punish a wicked people, and to pour out his wrath and vengeance on them; the day of his visitation, not in love, but in anger.

Joël 2:1 In-Context

1 Blaast de bazuin te Sion, en roept luide op den berg Mijner heiligheid; laat alle inwoners des lands beroerd zijn, want de dag des HEEREN komt, want hij is nabij.

2 Een dag van duisternis en donkerheid, een dag van wolken en dikke duisterheid, als de dageraad uitgespreid over de bergen; een groot en machtig volk, desgelijks van ouds niet geweest is, en na hetzelve niet meer zal zijn tot in jaren van vele geslachten.

3 Voor hetzelve verteert een vuur, en achter hetzelve brandt een vlam; het land is voor hetzelve als een lusthof, maar achter hetzelve een woeste wildernis, en ook is er geen ontkomen van hetzelve.

4 De gedaante deszelven is als de gedaante van paarden, en als ruiters zo zullen zij lopen.

5 Zij zullen daarhenen springen als een gedruis van wagenen, op de hoogten der bergen; als het gedruis ener vuurvlam, die stoppelen verteert; als een machtig volk, dat in slagorde gesteld is.