Psalmen 42:7

7 O mijn God! mijn ziel buigt zich neder in mij, daarom gedenk ik Uwer uit het land van de Jordaan, en Hermon, uit het klein gebergte.

Psalmen 42:7 Meaning and Commentary

Psalms 42:7

Deep calleth unto deep at the noise of the water spouts
By which are meant afflictions, comparable to the deep waters of the sea, for their multitude and overwhelming nature; see ( Psalms 69:1 Psalms 69:2 ) ( Isaiah 43:2 ) ; these came pouring down, one after another, upon the psalmist: as soon as one affliction over, another came, as in the case of Job; which is signified by one calling to another, and were clamorous, troublesome, and very grievous and distressing;

all thy waves and thy billows are gone over me:
with which he seemed to be covered and overwhelmed, as a ship is at sea. It may be observed, that the psalmist calls afflictions God's water spouts, and "his" waves and "his" billows; because they are appointed, sent, ordered, and overruled by him, and made to work for the good of his people: and now, though these might seem to be a just cause of dejection, yet they were not, as appears from ( Psalms 42:8 ) .

Psalmen 42:7 In-Context

5 Ik gedenk daaraan, en stort mijn ziel uit in mij, omdat ik placht heen te gaan onder de schare, en met hen te treden naar Gods huis, met een stem van vreugdegezang en lof, onder de feesthoudende menigte.

6 Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en zijt onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven voor de verlossingen Zijns aangezichts.

7 O mijn God! mijn ziel buigt zich neder in mij, daarom gedenk ik Uwer uit het land van de Jordaan, en Hermon, uit het klein gebergte.

8 De afgrond roept tot den afgrond, bij het gedruis Uwer watergoten; al Uw baren en Uw golven zijn over mij heengegaan.

9 Maar de HEERE zal des daags Zijn goedertierenheid gebieden, en des nachts zal Zijn lied bij mij zijn; het gebed tot den God mijns levens.