Spreuken 8:29

29 Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;

Spreuken 8:29 Meaning and Commentary

Proverbs 8:29

When he gave to the sea his decree, that the waters should
not pass his commandment
A perpetual decree, which never has been altered nor never will: he has placed the sand for the bounds of the sea everywhere, which it cannot pass, though its waves toss, foam, and roar; this is his decreed place, with which he has shut it up, as with doors, bars, and bolts; so that those proud waves may come hitherto and no further, ( Jeremiah 5:22 ) ( Job 38:10 Job 38:11 ) ; when he appointed the foundations of the earth;
which are laid on the seas and floods; nay, the earth is hung like a ball in the air upon nothing; and yet its foundations are such as that it shall not be removed; being the purpose and decree, the power and might, of the Lord himself, ( Job 26:7 ) ( Psalms 24:2 ) ( 104:5 ) . Now Christ was present when those were laid, for he was concerned in the laying of them himself, ( Hebrews 1:10 ) . The Lord asks Job where he was then, ( Job 38:4 ) ; he was not theft in being, but Christ was.

Spreuken 8:29 In-Context

27 Toen Hij de hemelen bereidde, was Ik daar; toen Hij een cirkel over het vlakke des afgronds beschreef;

28 Toen Hij de opperwolken van boven vestigde; toen Hij de fonteinen des afgronds vastmaakte;

29 Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;

30 Toen was Ik een voedsterling bij Hem, en Ik was dagelijks Zijn vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende;

31 Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met de mensenkinderen.