Zefanja 2:13

13 Hij zal ook Zijn hand uitstrekken tegen het Noorden, en Hij zal Assur verdoen; en Hij zal Nineve stellen tot een verwoesting, droog als een woestijn.

Zefanja 2:13 Meaning and Commentary

Zephaniah 2:13

And he will stretch out his hand against the north
Either the Lord, or Nebuchadnezzar his sword; who, as he would subdue the nations that lay southward, he would lead his army northward against the land of Assyria, which lay to the north of Judea, as next explained: and destroy Assyria;
that famous monarchy, which had ruled over the kingdoms of the earth, now should come to an end, and be reduced to subjection to the king of Babylon: and will make Nineveh a desolation;
which was the capital city, the metropolis of the Assyrian monarchy: Nahum prophesies at large of the destruction of this city: [and] dry like a wilderness;
which before was a very watery place, situated by rivers, particularly the river Tigris; so that it was formerly like a pool of water, ( Nahum 2:6 Nahum 2:8 ) but now should be dry like a heath or desert, Dr. Prideaux places the destruction of Nineveh in the twenty ninth year of Josiah's reign; but Bishop Usher earlier, in the sixteenth year of his reign; and, if so, then Zephaniah, who here prophesies of it, must begin to prophesy in the former part of Josiah's reign.

Zefanja 2:13 In-Context

11 Vreselijk zal de HEERE tegen hen wezen, want Hij zal al de goden der aarde doen uitteren; en een iegelijk uit zijn plaats zal Hem aanbidden, al de eilanden der heidenen.

12 Ook gij, Moren! zult de verslagenen van Mijn zwaard zijn.

13 Hij zal ook Zijn hand uitstrekken tegen het Noorden, en Hij zal Assur verdoen; en Hij zal Nineve stellen tot een verwoesting, droog als een woestijn.

14 En in het midden van haar zullen den kudden legeren, al het gedierte der volken; ook de roerdomp, ook de nachtuil zullen op haar granaatappelen vernachten; een stem zal in het venster zingen, verwoesting zal in den dorpel zijn, als Hij haar cederwerk zal ontbloot hebben.

15 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.